หน้า:นิทานโบราณคดี - ดำรงราชานุภาพ - ๒๔๘๗.pdf/277

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
262

หลวงสัลวิธานนิเทส (เชา ซึ่งต่อมาพายหลังเปนพระยาวาสุเทพ อธิบดีกรมตำหรวดภูธร) ครูฝึกทหานมหาดเล็ก เปนผู้ช่วย สำหรับยกลงไปทางข้างเหนือ ส่วนกองที่จะขึ้นมาทางไต้นั้น ไห้ทหานเรือจัดพลจำนวนเท่ากันกับทหานบก และพระยาชลยุธฯ รับไปบังคับเอง เมื่อคนะบันชาการกรมกะโครงการแล้ว เรียกผู้บังคับการกรมทหานต่าง ๆ ไปประชุมที่สาลายุธนาธิการ สั่งไห้เตรียมตัวทุกกรม นอกจากทหานมหาดเล็ก กับทหานรักสาพระองค์ และทหานเรือ ซึ่งมีหน้าที่ไปปราบอั้งยี่นั้น ไห้ทหานกรมอื่น ๆ จัดกองพลรบพร้อมสรรพด้วยเครื่องสาตราวุธที่เตรียมไว้ที่โรงทหาน เรียกเมื่อไดไห้ทันทุกกรม เตรียมทหานพร้อมเส็ดไนวันพรึหัสบดีที่ 20 มิถุนายน รอฟังกะแสรับสั่งว่าจะไห้ยกไปเมื่อไดก็ไปได้

ไนกลางคืนวันที่ 20 นั้น เวลาสัก 2 นาลิกา ฉันกำลังนอนหลังหยู่ที่บ้านเก่าที่สพานดำรงสถิต สมเด็ดพระราชปิตุลากับสมเด็ดกรมพระนริสฯ สเด็ดไปปลุกเรียกขึ้นรถมายังสาลายุธนาธิการ พระยาชลยุธฯ ก็ถูกตามไปหยู่พร้อมกัน สมเด็ดพระราชปิตุลาตรัดบอกว่า เมื่อได้ประชุมเสนาบดีไนค่ำวันนั้น ท่านได้กราบทูนพระเจ้าหยู่หัวว่า เตรียมทหานพร้อมแล้ว จะโปรดไห้ไปปราบอั้งยี่เมื่อไดก็จะรับสนองพระเดชพระคุน พระเจ้าตรัดถามกะซวงนครบาล ๆ กราบทูนว่า ยังหวังไจว่า จะห้ามไห้เลิกกันได้ ไม่ถึงต้องไช้ทหาน พระเจ้าหยู่หัวไม่พอพระราชหรึทัย ตรัดว่า กะซวงนครบาลได้รับมาหลายครั้งแล้ว ก็ไม่เห็นห้ามไห้หยุดได้