หน้า:นิทานโบราณคดี - ดำรงราชานุภาพ - ๒๔๘๗.pdf/280

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
265

บริสัทรถรางขอจัดรถรับส่งทหานทั้งขาขึ้นและขาลงแล้วแต่ทหานจะต้องการ ก็ไปมาได้โดยสดวก เมื่อขบวนรถรางรับทหานมหาดเล็กกลับขึ้นมาไนวันจับอั้งยี่นั้น พวกชาวเมืองทางข้างไต้ทั้งไทย จีน แขก ฝรั่ง พากันมายืนอวยชัยไห้พรสแดงความขอบไจทหานมหาดเล็ก เจ้าพระยาราชสุภมิตรเล่าว่า ยืนมาหน้ารถต้องจับกะบังหมวกรับคำนับมาแทบไม่มีเวลาว่างจนตลอดแขวงบางรัก ไนหนังสือพิมพ์บางกอมไตมส์เขียนตามเสียงฝรั่งไนสมัยนั้นก็สันเสินมาก ทั้งที่รัถบาลไห้ทหานไปปราบอั้งยี่ได้โดยเด็ดขาดรวดเร็ว และชมทหานไทยว่า กล้าหาน ว่องไว ชมต่อไปถึงที่ทหานจับอั้งยี่โดยไม่ดุร้ายเกินกว่าเหตุ เมื่อจับอั้งยี่แล้ว กรมยุธนาธิการไห้ทหานหน้ารักสาท้องที่วิวาทหยู่ 3 วัน เห็นสงบเรียบร้อยดีแล้ว ก็ไห้ถอนทหาน มอบท้องที่ไห้กรมตระเวนรับรักสาหย่างเดิม ส่วนพวกอั้งยี่ที่จับได้ตัวครั้งนั้น พระเจ้าหยู่โปรดไห้ตั้งสาลพิเสสชำระ พิพากสาไห้จำคุกหัวหน้าตัวการหมดทุกคน แต่พวกสมพลดูเหมือนไห้โบยคนละเล็กน้อยไห้เข็ดหลาบแล้วปล่อยตัวไป แต่นั้น พวกอั้งยี่ไนกรุงเทพฯ ก็ราบคาบ ไม่กล้าทนงสักดิ์ไนสมัยต่อมา

เมื่อปราบอั้งยี่ครั้งนั้นแล้ว พระเจ้าหยู่หัวโปรดไห้ตั้งพระราช

34