หน้า:นิทานโบราณคดี - ดำรงราชานุภาพ - ๒๔๘๗.pdf/285

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
270

นิทานที่ 16 เรื่องลานช้าง

เมื่อฉันเปนเสนาบดีกะซวงมหาดไทย ได้ไปตรวดราชการหัวเมืองไนมนทลอุดรกับมนทลอีสาน เมื่อ พ.ส. 2449 และได้เขียนเล่าเรื่องที่ไปครั้งนั้นไห้หอพระสมุดฯ พิมพ์แต่เมื่อ พ.ส. 2463 แล้ว ไนนิทานนี้จะพรรนนาว่าแต่ด้วยลัทธิทำเนียมกับของแปลกประหลาด ที่ฉันได้พบเห็นเมื่อไปครั้งนั้น เปนเรื่องยาวหยู่สักหน่อย จึงแบ่งเปนนิทาน 2 เรื่อง เรียกว่า "เรื่องลานช้าง" เรื่องหนึ่ง "เรื่องแม่น้ำโขง" เรื่องหนึ่ง ส่วนเรื่องราวที่ไปจะบอกเพียงไห้รู้ว่าไปทางไหนบ้าง

ทางที่ไป

ฉันออกจากกรุงเทพฯ เมื่อวันที่ 15 ธันวาคม ไปด้วยรถไฟพิเสสจนถึงเมืองนครราชสีมา ออกจากเมืองนครราชสีมาไปมนทลอุดร ขี่ม้าไป 14 วันถึงเมืองหนองคาย ครั้งนั้นรัถบาลฝรั่งเสสมีแก่ไจจัดเรือไฟชื่อ ลาแครนเดีย อันเปนพาหนะสำหรับข้าหลวงลำหนึ่ง กับเรือไฟสำหรับบรรทุกของลำหนึ่งส่งมาไห้ฉันไช้ทางลำแม่น้ำโขง จึงลงเรือไฟมาจากเมืองหนองคาย ระยะทาง 4 วันถึงเมืองนครพนม ขึ้นเดินบก ขี่ม้าจากเมืองนครพนมทาง 3 วันถึงเมืองสกลนคร จากเมืองสกลนครเดินบกวกกลับลงไป 3 วันถึงพระธาตุพนมที่ริมแม่น้ำโขง ลงเรือยาว