หน้า:นิทานโบราณคดี - ดำรงราชานุภาพ - ๒๔๘๗.pdf/297

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
282

ถึงวัธนธัมหย่างสูงตามสมควนแก่ท้องถิ่นด้วยประการฉะนี้

เมื่อคิดดูถึงความประสงค์ของฝรั่งพวกโซเซียลิสม์ ซึ่งเห็นว่าต้องเฉลี่ยทรัพย์และสิทธิต่าง ๆ ไห้มนุสมีเสมอพาคกัน จึงจะเปนสุขนั้น หากสำเร็จดังว่าก็จะเปนหย่างเช่นชาวมนทลอุดรนี่เอง ถ้าจะอวดว่าสมาคมโซเซียลิสม์มีมาไนเมืองไทยหลายร้อยปีแล้ว ก็จะได้กะมัง

บ้านขี้ทูด

ยังมีวัธนธัมที่ไทยเคยมีมาแล้วแต่โบรานอีกหย่างหนึ่ง ซึ่งฉันได้ไปพบไนมนทลอุดร คือที่ตำบนหนองหย้าปล้องไนแขวงเมืองชนบท มีบ้าน "คนขี้ทูด" คือคนเปน "โรคกุตถัง" ตำบนหนึ่ง เขาว่าจำนวนคนกว่า 1,000 คน เห็นจะนับรวมทั้งคนไข้และคนดีที่เปนครอบครัวด้วย บ้านขี้ทูดนั้นจะตั้งมาแต่เมื่อไดไม่มีไครทราบ แต่พวกชาวเมืองว่าเปนทำเนียมมาแต่โบรานทั่วทั้งมนทลอุดรและน่าจะตลอดไปถึงมนทลอิสานด้วย ถือกันว่าถ้าไครเปนโรคกุตถัง ต้องย้ายไปหยู่บ้านขี้ทูดที่ตำบนหนองหย้าปล้องนั้น แต่ไปส้างบ้านปลูกเรือนหยู่ และทำไร่นาหากินเหมือนหย่างคนสามัญ ไม่มีไครควบคุมกักขังหย่างไร เปนแต่คนนอกครัวเรือนไม่เข้าไปหยู่ด้วย และไม่มีไครยอมรับคนเปนโรคกุตถังไว้ไนบ้าน ถือกันเหมือนเปนกดหมายมาแต่ดึกดำบรรพ ว่าถ้าไครเปนโรคกุตถัง ก็ต้องย้ายไปหยู่บ้านขี้ทูด และย้ายไปเองไม่ต้องมีไครขับไล่ จึงมีจำนวนคนมากตั้ง 1,000 กำนันผู้ไหย่บ้านที่