หน้า:นิทานโบราณคดี - ดำรงราชานุภาพ - ๒๔๘๗.pdf/306

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร

นิทานที่ 17 เรื่องแม่น้ำโขง

นิทานนี้ ก็จะเล่าถึงเรื่องต่าง ๆ ซึ่งฉันได้รู้เห็นเมื่อครั้งไปตรวดราชการมนทลอุดรและอิสานไน พ.ส. 2449 ต่อนิทานเรื่องลานช้างอีกเรื่องหนึ่ง เริ่มด้วยพรรนนาถึงแม่น้ำโขงซึ่งฉันได้ล่องลงมาทางเรือ 6 วัน ตั้งแต่เมืองหนองคายจนเมืองมุกดาหาร แต่จะต้องบอกออกตัวไว้ก่อนสักหน่อย ว่าฉันได้ไปเห็นมากว่า 30 ปีแล้ว จะพรรนนาคลาดเคลื่อนเพราะหลงลืมไปบ้างก็เป็นได้ แม่น้ำโขงที่ฉันได้เห็นครั้งนั้น ไนแผนที่ฝรั่งเสสเขากำหนดว่าเป็นตอนที่ไช้เรือไฟขึ้นล่องได้ตลอดปี ยังมีตอนอื่น เช่นไนระหว่างเมืองหลวงพระบางกับเมืองเวียงจันทน์ เขาว่าไช้เรือไฟได้แต่รึดูแล้งแต่บางตอน ยังมีบางตอนเช่นที่แก่งลีผี ไกล้แผ่นดินต่ำแดนเมืองเขมนเป็นต้นไช้เรือไฟไม่ได้ก็มี แม้ไนตอนที่ว่าไช้เรือไฟได้ตลอดปี แม่น้ำโขงก็แปลกกับแม่น้ำอื่นไนเมืองไทยหลายสถาน ดังจะพรรนนาไห้เห็นว่าแปลกกันหย่างไรบ้าง

ลักสนะแม่น้ำโขง

ฉันไปเห็นแม่น้ำโขงเป็นครั้งแรกที่เมืองหนองคาย พอแลเห็นก็ตระหนักไจว่าไหญ่โตกว่าแม่น้ำอื่น ๆ ไนเมืองไทยทั้งสิ้น ยืนบนตลิ่งแลดูไปทางฟากข้างโน้น เห็นวัวควายที่หยู่ตามหาดตัวเล็กจิ๋ว ถึงถาม