พระอินท์นรึมิตกำแพงกั้นไว้ พระเจ้าพรหมจึงหยุดหยู่เพียงนั้น อีกแห่งหนึ่งว่า เมื่อพระเจ้าพรหมสิ้นพระชนม์แล้ว ราชบุตร ซงพระนามว่า พระเจ้าชัยสิริ ได้รับรัชทายาทครองเมืองชัยปราการมาจน พ.ส. 946 พระยามอนเมืองสเทิ่มยกกองทัพเข้ามาตีเมืองชัยปราการ พระเจ้าชัยสิริเห็นข้าสึกมีกำลังมากนัก เหลือที่จะต่อสู้ กลัวชาวเมืองชัยปราการจะต้องเปนชเลย จึงไห้รื้อทำลายเมืองชัยปราการเสีย แล้วอพยพผู้คนพลเมืองหนีลงมาข้างไต้ มาถึงไนแดน "เมืองชเลียง" ซึ่งพระเจ้าพรหมเคยไล่พวกขอมลงมาถึงแต่ก่อนนั้น เห็นเมืองแปบร้างหยู่ริมฝั่งแม่น้ำพิงค์ทางฟากตะวันตกข้างไต้เมืองกำแพงเพชร จึงตั้งหยู่ที่นั่น แล้วส้างเมืองไห้กลับคืนดีดังเก่า ขนานนามว่า "เมืองไตรตรึงส์" ตรงกับนิทานเรื่องนายแสนปมข้างต้นหนังสือพระราชพงสาวดาร ฉบับพิมพ์ 2 เล่ม พงสาวดารโยนกชวนไห้ฉันคิดว่า เมืองชเลียงเห็นจะเปนเมืองเดิมที่มีมาแต่ก่อนราชวงส์พระร่วงตั้งกรุงสุโขทัย แต่ก็คงหยู่ที่ตรงเมืองสวรรคโลกนั่นเอง เห็นจะเปนด้วยพระเจ้าแผ่นดินไนราชวงส์พระร่วงองค์ไดองค์หนึ่งบุรนะเมืองชเลียงแล้วเปลี่ยนชื่อเปนเมืองสรีสัชนาลัย ฉันจึงไปตรวดดูไนสิลาจารึกครั้งกรุงสุโขทัย เห็นหลักอื่นออกชื่อแต่เมืองสรีสัชนาลัยทั้งนั้น ไม่มีชื่อเมืองชเลียงเลย มีแต่สิลาจารึกของพ่อขุนรามคำแหงหลักเดียวที่ออกชื่อทั้งเมืองชเลียงและเมืองสรีสัชนาลัย ดูประหลาดหยู่ ฉันจึงพิจารนาดูความที่กล่าวถึง 2 เมืองนั้น เห็นชอบไช้ชื่อเมืองสรีสัชนาลัยเปนเครื่องประดับพระเกียรติยส
