หน้า:นิทานโบราณคดี - ดำรงราชานุภาพ - ๒๔๘๗.pdf/359

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
344

ตามสเด็ดล้าหลัง มีแต่พวกองครักส์ตามติดช้างพระที่นั่งไปไม่กี่คนนัก พอฝุ่นจางลง สมเด็ดพระนเรสวรฯ จึงซงทราบว่า ช้างพระที่นั่งพาทลวงเข้าไปจนถึงไนกองทัพหลวงของข้าสึก ด้วยทอดพระเนตรเห็นพระมหาอุปราชากับพวกเสนา ขี่ช้างยืนพักหยู่ด้วยกันไนร่มไม้นะที่นั้น ความมหัสจรรย์ไนพระอภินิหารของสมเด็ดพระนเรสวรฯ เกิดขึ้นไนขนะนี้ ที่ซงพระสติปัญญาว่องไวทันเหตุการน์ คิดเห็นไนทันทีว่า ทางที่จะสู้ข้าสึกได้เหลือหยู่หย่างเดียวแต่เปลี่ยนวิธีรบไห้เปนทำยุธหัตถี จอมพลชนช้างกันตัวต่อตัว อันนับถือกันว่า เปนวิธีรบของกสัตรซึ่งแกล้วกล้า ก็ขับช้างพระที่นั่งเข้าไปชวนพระมหาอุปราชาไห้ทำยุธหัตถี ฝ่ายพระมหาอุปราชาก็เปนกสัตร มีขัตติยมานะ จะไม่รับก็ละอาย จึงได้ชนช้างกัน เมื่อสมเด็ดพระนเรสวรฯ ฟันพระมหาอุปราชาสิ้นชีพบนคอช้างนั้น ทั้งพระองค์เองกับสมเด็ดพระเอกาทสรถหยู่ไนที่ล้อม พระองค์สมเด็ดพระนเรสวรฯ ก็ถูกปืนบาดเจ็บที่พระหัถ นายมหานุภาพ ควานช้างพระที่นั่ง ก็ถูกปืนตาย หมื่นภักดีสวร กลางช้างของสมเด็ดพระเอกาทสรถ ก็ถูกปืนตายไนเวลาซงชนช้างชนะมังจาชะโร ต้องซงเสี่ยงภัยหยู่ไนที่ล้อมทั้ง 2 พระองค์ แต่ไม่ช้านัก กองทัพพวกที่ตามสเด็ดก็ไปถึง แก้เอาออกจากที่ล้อมกลับมาค่ายหลวงได้ ส่วนกองทัพหงสาวดีกำลังตกไจกันอลหม่าน ด้วยพระมหาอุปราชาผู้เปนจอมพลสิ้นชีพ ก็รีบรวบรวมกันเลิกทัพ เชินสพพระมหาอุปราชากลับไปเมืองหงสาวดีไนวันนั้น ฝ่ายทางข้างไทยต่อมาอีก 2 วัน กองทัพที่สมเด็ดพระนเรสวรฯ ไห้ไปตามตีข้าสึกจึงได้ยกไป ไป