สมเด็ดพระพนรัตนถวายพระพรว่า ซึ่งข้าราชการเหล่านั้นจะกลัวข้าสึกยิ่งกว่าพระองค์เห็นจะไม่เปนได้ ที่เกิดเหตุบันดานไห้สเด็ดเข้าไปมีชัยชนะโดยลำพังพระองค์ไนท่ามกลางข้าสึกนั้น น่าจะเปนเพราะพระบารมีบันดานจะไห้พระเกียรติปรากตไปทั่วโลก เปรียบเหมือนเมื่อครั้งพระพุทธเจ้าสเด็ดประทับหยู่ไต้ต้นสรีมหาโพธิไนวันที่จะตรัดรู้พระโพธิญานนั้น เทวดาก็มาเฝ้าหยู่เปนอันมาก เมื่อพระยามารยกพลมาผจน ถ้าหากเทวดาช่วยรบพุ่งพระยามารไห้พ่ายแพ้ไป ก็จะไม่สู้อัสจรรย์นัก ผเอินเทวดาพากันหนีไปหมด ยังเหลือแต่พระพุทธเจ้าพระองค์เดียวซงสามาถปราบพระยามารกับทั้งรี้พลไห้พ่ายแพ้ได้ จึงได้พระนามว่า "สมเด็ดพระพิชิตมารโมลีสรีสรรเพชญ์ดาญาน" เปนมหัสจรรย์ไปทั่วอนันตจักรวาล ที่พระองค์ซงชนะสงครามครั้งนี้ก็คล้ายกัน ถ้าหากมีชัยชนะด้วยกำลังรี้พล พระเกียรติยสก็จะไม่เปนมหัสจรรย์เหมือนที่มีชัยด้วยซงทำยุธหัตถีโดยลำพังพระองค์กับสมเด็ดพระอนุชาธิราช จึงเห็นว่า หากพระบารมีบันดานเพื่อเฉลิมพระเกียรติยส ไม่ควนซงโทมนัสน้อยพระราชหรึทัย สมเด็ดพระนเรสวรฯ ได้ซงฟังสมเด็ดพระพนรัตนถวายวิสัชนา ก็ซงพระปีติโสมนัสสิ้นพระพิโรธ สมเด็ดพระพนรัตนจึงทูนขอชีวิตข้าราชการไว้ทั้งหมด แต่ไนหนังสือพระราชพงสาวดารขาดความหยู่ข้อหนึ่งซึ่งมีวัตถุและหลักถานปรากตหยู่ว่า สมเด็ดพระพนรัตนได้ทูนแนะนำไห้สมเด็ดพระนเรสวรฯ เฉลิมพระเกียรติที่มีชัยชนะครั้งนั้นด้วยบำเพ็นพระราชกุสลตามเยี่ยงหย่างพระเจ้า
