ครั้งฉันไปอินเดียไน พ.ส. 2434 เมื่อไปถึงเมืองพารานสี Benares พระมหาราชาจัดวังนันเทสวรอันเปนที่สำหรับรับแขกเมืองมีบันดาสักดิไห้เปนที่พัก วังนันเทสวรหยู่ต่างฟากแม่น้ำคงคากับวังรามนครที่มหาราชาหยู่ เปนตึกฝรั่งมีสวนและกำแพงล้อมรอบ รัถบาลอังกริดส้างแต่เมื่อยังไม่ได้ปล่อยไห้เมืองพารานสีเปนประเทสราช เดิมเปนที่จวนของข้าหลวงอังกริดที่บันชาการเมือง ครั้นเมืองพารานสีได้เปนประเทสราช มหาราชาจึงรับซื้อไว้เปนที่รับแขกเมืองมีบันดาสักดิ ไห้ชื่อว่า วังนันเทสวร ประเพนีประเทสราชไนอินเดียรับแขกเมืองผิดกันหย่างหนึ่ง เมืองไหนเจ้าเมืองถือสาสนาอิสลามเช่นมหาราชาไนชัม–เมืองไฮเดอระบัด มีการเลี้ยงไห้เปนเกียรติยสเหมือนหย่างฝรั่ง แต่เมืองที่เจ้าเมืองถือสาสนาฮินดูไม่มีการเลี้ยง เพราะสาสนาฮินดูห้ามมิไห้กินร่วมกับคนถือสาสนาอื่น หรือแม้คนถือสาสนาฮินดูด้วยกัน ถ้าเกิดไนสกูลต่างวรรนะ เช่นพราหมน์กับกสัตร ก็กินร่วมกันไม่ได้ เมื่อฉันพักหยู่เมืองพารานสี เขาเลี้ยงหย่างฝรั่ง แต่มหาราชาไห้จัดอาหารหย่างฮินดูส่งมาเลี้ยงด้วย เปนสำรับกับข้าวเช่นเดียวกับของไทย เปิดพิจารนาดู ทำหย่างประนีตบันจงหย่างของห้องเครื่อง เปนต้นว่า ข้าวที่ไส่มาไนชาม ก็ปิดทองคำเปลวเหมือนหย่างเข้าทิพพิธีสาท นึกว่า จะลองกิน
