เมืองพารานสี ดังนี้ ตัววังรามนครนั้น เห็นจะส้างมาช้านานหลายร้อยปี เปนแบบวังหย่างโบราน มีพร้อมด้วยป้อมปราการหยู่ไนตัว ล้วนก่อด้วยสิลาทำนองเดียวกับวังโบรานที่เมืองประเทสราชอื่นซี่งส้างแต่ครั้งบ้านเมืองยังเปนอิสระมีอีกหลายแห่ง เมื่อกลับมาจากรามนครไนบ่ายวันนั้น เขาพาฉันไปที่มรึคทายวันอันเปนที่พระพุทธองค์ซงสแดงปถมเทสนา ชาวเมืองเรียกว่า ตำบนสารนาถ Sarnath หยู่ห่างแม่นํ้าคงคาราวสัก 150 เส้น แต่เรื่องมรึคทายวันจะรอไว้พรรนนาไนนิทานเรื่องหนึ่งต่างหาก รวมกับเรื่องไปไหว้พระนะที่แห่งอื่น ๆ ไนอินเดีย
วันที่สามซี่งฉันหยู่นะเมืองพารานสี เขาพาไปดูพวกฮินดูลอยบาปไนแม่น้ำคงคา อันเปนที่ขึ้นชื่อลือเลื่องว่า ไม่มีที่ไหนน่าดูเหมือนที่เมืองพารานสี มหาราชาไห้เรือที่นั่งมารับเหมือนเมื่อวันก่อน ต้องไปแต่พอรุ่งเช้ายังไม่ทันแดดแขง ลงเรือพายผ่านไปริมฝั่งทางข้างเหนือ วันนั้น ฝีพายไม่ขานยาวเหมือนวันก่อน เห็นจะเปนเพราะเพียงแต่ขึ้นล่องไนแม่น้ำคงคา ไม่ได้ข้ามฟาก ที่สำหรับพวกฮินดูลอยบาปหยู่ริมแม่นํ้าคงคาทางฝั่งตะวันตกตลอดคุ้งนํ้ายาวกว่า 70 เส้น มีท่าทำเปนขั้นบันไดหินสำหรับคนลงนํ้าเรียกว่า ฆัต Ghat ติดต่อกันไปราว 30 ท่า แต่ละท่าที่ริมน้ำมีสพานไม้สำหรับคนลงนํ้า ต่อขึ้นไปเปนชานมีพราหมน์นั่งไนร่มอันไหย่คันปักดินคอยรับทักขินาทานช่วยชําระบาปและอวยพรแก่พวกสัปบุรุสรายกันไปแห่งละหลายคนทุกท่า ต่อท่าขึ้นไปถึงเขื่อนขั้นบันไดทางขึ้นไปบนตลิ่ง ที่บนตลิ่งมีถนนผ่านหน้าเทวะสถานส้างติด ๆ กันไป เห็นยอด
