หน้า:นิราศเดือน - มี - ๒๔๖๖.pdf/12

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
ทุกข์อะไรก็ไม่เหมือน ถึงจะมีเข้าของสักห้องเรือน
ไม่ชื่นเหมือนคนรักสักราตรี ถ้ามีคู่สู่สมภิรมย์รื่น
ทุกวันคืนปรีดิ์เปรมเกษมศรี ถ้าไม่ได้เหมือนหมาย
ตายเสียดี ไปเกิดมีชาติน่าคอยท่าน้อง โอ้ว่ากรรม
จำเภาะพระเคราะห์รุด หมายได้นุชเดือนเก้ายิ่งเศร้า
หมอง เห็นเมฆมืดเวหาฟ้าคนอง พยับฟองฝนสาด
อยู่ปราดปราย พยุเยือกโยกมาฟ้าก็แลบ ดูวับแวบแวว
วับแล้วดับหาย เหมือนเห็นขวัญเนตรวับแล้วลับกาย
ราวกับสายฟ้าแลบแปลบโพยม พิรุณโรยโปรยมา
เวลาดึก คนึงนึกถึงนางสำอางโฉม ถ้าเหาะได้จะ
ไปพาเอามาโลม ประคองโฉมโลมเล่นไม่เว้นวาง
นี่จนจิตรฤทธีหามีไม่ ยิ่งคิดไปสารพัดจะขัดขวาง ระ
ทวยทอดกอดหมอนลงนอนคราง กลัวจะค้างมรสุม
กลุ้มหัวใจ ยิ่งคิดคิดจิตรคล้อยละห้อยหา ชลนา
เอิบอาบพิลาปไหล กลางคืนหนาวกลางวันร้อนอ่อน