หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๒
บ้างแข่งกันขันสู้เปนคู่สอง แพ้ชนะปะตาพูดจาลอง |
ตามทำนองเล่นกะฐินสิ้นทุกปี ไปช่วยแห่แลกันกระสัน |
สวาดิ์ นุชนาฏพายเรือใส่เสื้อสี จนเปียกชุ่มตูมตั้งอลั่งดี |
เส้นเกษีโศกสร้อยก็พลอยยับ เหมือนตกแสกแบกโศก |
ไว้สักพ้อม ดูมัวมอมหน้าตาเมื่อขากลับ ถึงบ้าน |
หอบบอบอ่อนลงนอนพับ ตานั้นหลับใจตรึกนึกถึงพาย |
บ้างว่ากันวันนี้พี่คนนั้น ช่างดูฉันนี่กะไรน่าใจหาย บ้าง |
แกล้งพูดดังดังว่าชังชาย เบื่อจะตายไปกะฐินเขานินทา |
ได้ยินพูดเช่นนี้ก็มีมาก พูดแต่ปากใจรนเที่ยวซนหา |
การโลกีย์มีทั่วทั้งโลกา ใครบ่นบ้าว่าเบื่อไม่เชื่อเลย |
ถึงตัวเรานี้เล่าก็เร่าร้อน แสนอาวรณ์วิญญานิจาเอ๋ย |
ไม่ว่าเล่นเปนบ้าหลังด้วยหวังเชย ยิ่งเคยเคยก็ยิ่งคิด |
เปนนิจกาล ทุกค่ำรุ่งมุ่งมาดปราถนา จะพรรณนาสุดคิด |
ให้วิดถาร ในเล่ห์กลโลกาห้าประการ ฉันรำคาญ |
สุดที่จะชี้แจง เดือนสิบสองล่องลอยกระทงหลวง ชน |