พระยาวิสุทธสุริยศักดิ์ ผู้รั้งตำแหน่งเสนาบดีกระทรวงธรรมการ รับพระบรมราชโองการเหนือเกล้าฯ ดำรัสสั่งว่า สมเด็จพระเจ้าบรมวงษ์เธอ กรมพระยาวชิรญาณวโรรส ถวายพระพรทูลว่า การบอกศักราชนั้น แต่เดิมก็เปนบอกวันตามที่ใช้กันอยู่ในสมัย มาบัดนี้ ในราชการใช้นับเวลาตามสุริยคติแล้ว แต่การบอกศักราชนั้นยังบเปนไปตามแบบเดิม หาสมแก่สมัยไม่ ทรงเห็นควรจะแก้แบบบอกศักราชให้เปนไปตามสุริยคติ จัดระเบียบใหม่ให้เข้ากัน เมื่อจะใช้อย่างนี้ จำจะต้องกำหนดวันขึ้นพุทธศักราชใหม่อิงวันสุริยคติ จะอิงวันวิศาขบุรณมีเหมือนอย่างเดิมไม่ได้ ทรงเห็นควรกำหนดเอาวันที่ ๑ เมษายน เปนวันขึ้นพุทธศักราชใหม่ เพื่อจะได้เข้ากับจารีตของบ้านเมือง อันจะตั้งหลักใช้สุริยคติกาลเช่นนี้ ทรงเห็นไม่ผิดต่อการพระสาสนา เห็นว่า ฝ่ายพระสาสนายอมใช้นับเวลาตามจารีตของบ้านเมือง แต่ในครัง้นั้น จารีตของบ้านเมืองใช้จันทรคติกาล ในฝ่ายพระสงฆ์จึงได้ใช้ตาม ทรงชักเรื่องในวัสสูปนายิกขันธกะคัมภีร์ มหาวรรค มาสาธก เรื่องนั้นว่า ครั้งหนึ่ง พระเจ้าพิมพิสารตรัสใช้ราชบุรุษไปกราบทูลสมเด็จพระพุทธเจ้าด้วยเรื่องจะเลื่อนฤดูฝน คือ ทดอธิกมาสท้ายฤดูร้อน ขอให้ภิกษุสงฆ์เลื่อนวันเข้าพรรษาออกไปอีกชั่วศุกรปักษ์น่า คือ อีกเดือนหนึ่ง สมเด็จ
