หน้า:ประชุมกฎหมายประจำศก (๐๘) - ๒๔๗๘.pdf/233

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๒๑๖

บัญญัติเรื่องลูกทาษ มาตราที่ ๓ ที่ ๔ ที่ ๕ นั้น ต่อไปภายน่า ตัวทาษจะวางเงินไป ๆ มา ๆ จะได้คิดราคากระเษียรอายุลูกทาษขึ้น ๆ ลด ๆ ให้ถูกต้องกันโดยง่ายตามในพระราชกำหนดบัญญัติไว้ในมาตรา ๓ โน้น กับอนึ่ง เจ้าเบี้ยนายเงินซึ่งมีสารกรมธรรม์ประทับตราอำเภออยู่แล้ว จะสักหลังสารกรมธรรม์แบ่งลูกทาษครั้งนี้ ห้ามอย่าให้อำเภอเรียกเอาเงินค่าสิ่งหนึ่งสิ่งใดกับเจ้าเบี้ยนายเงินฤๅตัวทาษ ถ้าเจ้าเบี้ยนายเงินเอาสารกรมธรรม์มาให้สลักหลังเมื่อใด อย่าให้อำเภอแกล้งชักช้าทำให้เสียเวลาของผู้ที่มาทำเปนอันขาด ๚ะ

ประกาศมาณวันพฤหัศบดี เดือนสิบ แรมสิบสามค่ำ ปีจอ ฉศก ๑๒๓๖ ๚ะ

ประกาศ
กระเษียรอายุลูกทาษลูกไทย

 มีพระบรมราชโองการมารพระบัณฑูรสุรสิงหนาทโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมให้แจ้งความแก่พระบรมวงษานุวงษ์แลข้าราชการผู้ใหญ่ผู้น้อยฝ่ายน่าฝ่ายในแลอาณาประชาราษฎรไทยจีนพ่อค้าชาวต่างประเทศในกรุงเทพฯ แลหัวเมืองฝ่ายเหนือฝ่ายใต้ทั่วทั้งพระราชอาณาจักรให้ทราบทั่วกันว่า ได้ทรงพระราชดำริห์ปฤกษาพร้อมด้วยท่านเสนาบดีแลเคาน์ซิลออฟสเตดให้ตั้งพระราชบัญญัติ