ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:ประชุมกาพย์เห่เรือ - ๒๔๖๐.pdf/53

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๓๕
กาพย์
สีชังชังแต่ชื่อ เกาะนั้นฤๅจะชังใคร
ขอแต่แม่ดวงใจ อย่าชังชิงพี่จริงจัง
ตัวไกลใจพี่อยู่ เปนคู่น้องครองยืนยัง
ห่างเจ้าเฝ้าแลหลัง ตั้งใจติดมิตร์สมาน
บางพระนึกถึงพระ บูชะนีย์ที่สักการ
แต่งตั้งยังสถาน แทบหัวนอนขอพรครอง
ผ่านทางบางปลาสร้อย จิตละห้อยละเหี่ยหมอง
นึกสร้อยสายเชพร์ทอง คล้องศอเจ้าเย้ากะมล
บางนี้บุรีงาม อันออกนามว่าเมืองชล
แลท้องทเลวน ชลนัยน์ไหลลงธาร
อ่างหินนึกอ่างหิน ที่ยุพินเคยสนาน
โอ้ว่ายุพาพาล จะอ้างว้างริมอ่างหิน
เรือผ่านเกาะกระดาษ แม้สามารถจะพังภิน
จะเขียนสาราจิน ตนาส่งถึงนงเยาว์
ถึงอ่าวพุดซาวัน ริกริกสั่นสิอกเรา
คิดถึงพุดซาเจ้า เคยเก็บไว้ให้พี่ยา
คลุกพริกกับเกลือดี ไว้ให้พี่จิ้มพุดซา
เสร็จงานกลับบ้านมา พอได้ลิ้มชิมชอบใจ
ครั้นถึงทุ่งไก่เตี้ย ยิ่งละเหี่ยละห้อยไป
นึกยามเจ้าทรามไวย ปรุงแกงไก่ให้พี่กิน