หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๔๒
| ๏ เหตุสุรปนขา | บ้ากามาแสนสามาญ | |
| มุ่งพระอวตาร | ให้เปนผัวเพื่อตัวครอง | |
| ๏ เสแสร้งจำแลงกาย | ให้เฉิดฉายนวลลออง | |
| ไปเกี้ยวเลี้ยวลดลอง | พรากพธูผู้เคียงกัน | |
| ๏ พระองค์ผู้ทรงศักดิ์ | ไม่จงรักด้วยกับมัน | |
| หญิงชั่วมั่วโมหัน | มันจะพาเสียราศี | |
| ๏ นางยักษ์เข้าหักหาญ | ราญสีดายอดนารี | |
| น้องรักพระจักรี | จึ่งบำราบปราบนางมาร | |
| ๏ พระตัดจมูกมัน | อีกทั้งฟันหูแหลกลาญ | |
| ทาสาแสนสามาญ | ก็รีบรี่หลีกหนีไป | |
| ๏ ไปชวนทั้งทูษณ์ขร | มาราญรอนภูวนัย | |
| ยักษาปราชัย | ไม่ทนพระบารมี | |
| ๏ เดือดดาลนางมารบ้า | วิ่งไปหาทศศีรษ์ | |
| กลอกกลับแสนอัปรี | สาระแนยุแหย่ไป | |
| ๏ ท้าวยักษ์ได้ฟังความ | เหมือนไฟกามจ่อจี้ใจ | |
| ให้คิดพิสมัย | ไฝ่อนงค์องค์สีดา | |
| ๏ ใช้มารีจจำแลง | แปลงเปนกวางร่างโสภา | |
| พอพบประสบตา | สีดาเจ้าเฝ้าถวิล | |
| ๏ ทูลวอนชอ้อนง้อ | ต่อสมเด็จพระจักริน | |
| จนองค์พงษ์นรินทร์ | พระเกรงน้องจะหมองหมาง |
