หน้า:ประชุมกาพย์เห่เรือ - ๒๔๖๐.pdf/65

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๔๗
 เรือตอร์ปิโดวิ่ง รวดเร็วจริงวิ่งอะโข
เรือปืน ๆ โต ๆ ยิงปืนใหญ่มิใคร่ทัน
 อาไศรยความมืดมล จึ่งประจญได้แขงขัน
สว่างในกลางวัน ฤๅจะกล้าเข้าราวี
 เรือเล็กเหมือนเด็กน้อย ได้แต่คอยดูท่วงที
ต้องรอพอเหมาะดี ผู้ใหญ่เผลอเหม่อจึ่งทำ
 จะเข้าไปตรง ๆ คงต้องปืนครืนกระหน่ำ
ให้ดีมีหลายลำ จำต้องมีพี่เลี้ยงไป
 นาวีฝีเท้ารวด จึ่งจะกวดไปทันได้
บัดนี้นาวีไทย หาลำไหนไม่พอการ
 แต่ดูการซ้อมศึก ยังต้องนึกร้อนรำคาญ
ชาวไทยถึงใจหาญ ไม่มีเรือเหลือสู้เขา
 คนไทยอย่างไรท่าน ไม่รำคาญหรือไทยเรา
ไฉนทำใจเบา จะไม่ช่วยกันด้วยฤๅ ฯ
โคลง
 ขอชวนกันช่วยเร้า ระดม
เร่งเพาะความนิยม อย่าช้า
นาวีสมาคม ชวนชัก
ชวนพวกไทยทั่วหน้า ปักรั้วกันสยาม ฯ