หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๔๗
๏ เรือตอร์ปิโดวิ่ง | รวดเร็วจริงวิ่งอะโข | |
เรือปืน ๆ โต ๆ | ยิงปืนใหญ่มิใคร่ทัน | |
๏ อาไศรยความมืดมล | จึ่งประจญได้แขงขัน | |
สว่างในกลางวัน | ฤๅจะกล้าเข้าราวี | |
๏ เรือเล็กเหมือนเด็กน้อย | ได้แต่คอยดูท่วงที | |
ต้องรอพอเหมาะดี | ผู้ใหญ่เผลอเหม่อจึ่งทำ | |
๏ จะเข้าไปตรง ๆ | คงต้องปืนครืนกระหน่ำ | |
ให้ดีมีหลายลำ | จำต้องมีพี่เลี้ยงไป | |
๏ นาวีฝีเท้ารวด | จึ่งจะกวดไปทันได้ | |
บัดนี้นาวีไทย | หาลำไหนไม่พอการ | |
๏ แต่ดูการซ้อมศึก | ยังต้องนึกร้อนรำคาญ | |
ชาวไทยถึงใจหาญ | ไม่มีเรือเหลือสู้เขา | |
๏ คนไทยอย่างไรท่าน | ไม่รำคาญหรือไทยเรา | |
ไฉนทำใจเบา | จะไม่ช่วยกันด้วยฤๅ ฯ | |
โคลง | ||
๏ ขอชวนกันช่วยเร้า | ระดม | |
เร่งเพาะความนิยม | อย่าช้า | |
นาวีสมาคม | ชวนชัก | |
ชวนพวกไทยทั่วหน้า | ปักรั้วกันสยาม ฯ |