หน้า:ประชุมจดหมายเหตุ สมัยอยุธยา (ภาค ๑) - ๒๕๑๐.pdf/140

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
ทรงพระกรุณาให้แต่งพระราชพงศาวดารย่อ
เมื่อปีวอก พ.ศ. ๒๒๒๓ ในรัชกาลสมเด็จพระนารายณ์

ศุภมัสดุ ๑๐๔๒ ศก วอกนักสัตว ณ วัน ๑๒ ฯ  ค่ำ ทรงพระกรุณาตรัสเหนือเกล้าเหนือกระหม่อมว่า ให้เอากฎหมายเหตุของพระโหรเขียรไว้แต่ก่อน แลกฎหมายเหตุซึ่งหาได้แต่หอหนังสือ แลเหตุซึ่งมีในพระราชพงศาวดานนั้น ให้คัดเข้าด้วยกันเปนแห่งเดิยว ให้รดับศักราชนั้นคุงเท่าบัดนี้[1]

จุลศักราช ๖๘๖ ชวดศก แรกสถาปนาพระพุทธเจ้าเจ้าพแนงเชิง

ศักราช ๗๑๒ ขารศก วัน ค่ำ เพลารุ่งแล้ว ๓ นาลิกา ๙ บาท แรกสถาปนากรุงพระนครศรีอยุธยา

ศักราช ๗๓๑ รกาศก แรกส้างวัดพระราม ครั้งนั้น สมเดจพระรามาธิบดีเจ้าเสด็จนิฤๅพาร จึ่งพระราชกุมารท่านสมเดจพระราเมศวรเจ้าเสวยราชสมบัดติ

ครั้นเถิงศักราช ๗๓๒ จอศก สมเดจพระบรมราชาธิราชเจ้าเสดจมาแต่เมีองสุพรรณบูรียขึ้นเสวยราชสมบัดติพระนครศรีอยุทธยา แลท่านจึงให้สมเดจพระราเมศวรเจ้าเสดจไปเสวยราชสมบัดติเมิองลพบุรีย

ศักราช ๗๓๓ กุญศก สมเดจพระบรมราชาธิราชเจ้าเสดจไปเอาเมีองเหนิอ แลได้เมีองเหนิอทังปวง

ศักราช ๗๓๔ ชวดศก เสดจไปเอาเมิองนครพังค่าแลเมิองแสงเชรา ได้เมิอง

ศักราช ๗๓๕ ฉลูศก เสดจไปเมิองซากังราว แลพญาไสแก้วแลพญาคำแหงเจ้าเมิองซากังราวออกต่อรบท่าน ๆ ได้ตัวพญาไสแก้วตาย แลพญาคำแหงแลพลท้งงปวงหนีเข้าเมิองได้ แลทับหลวงเสดจกลับคืนมา

ศักราช ๗๓๖ ขานศก สมเดจพระบรมราชาธิราชเจ้าแลพระมหาเถรธรรมากัลญานแรกสถาปนาพระศรีรัตนมหาธาตุฝ่ายบูรรพทิศหน้าพระบันชั้นสิงหสูงเส้น ๓ วา

ศักราช ๗๓๗ เถาะศก เสดจไปเอาเมิองพิศณุโลก แลได้ตัวขุนสามแก้วเจ้าเมิอง แลครัวอพยพมาครั้งนั้นมาก

ศักราช ๗๓๘ มโรงศก เสดจไปเอาเมิองซากังราวเล่า ครั้งนั้น พญาคำแหงแลท้าวผาคองคิดด้วยกันว่า จยอทับหลวง แลจทำหมีได้ แลท้าวผ่าคองเลิกทับหนี แลจึ่งเสดจยกทับหลวงตาม แลท้าวผ่าคองนั้นแตก แลจับได้ตัวท้าวพญาแลเสนาขุนหมื่นครั้งนั้นมาก แลทับหลวงเสดจกลับคืน

ศักราช ๗๔๐ มเมิยศก เสดจไปเอาเมิองซากังราวเล่า ครั้นมหาธรรมราชาออกรบทับหลวงเปนสามารถ แลเหนว่า จต่อด้วยทับหลวงมีได้ จึ่งมหาธรรมราชาออกถวายบังคม

ศักราช ๗๔๘ ขานศก เสดจไปเอาเมิองเชียงใหม่ แลให้เข้าปล้นเมิองนครลำภางมีได้ 


  1. (บานแพนก) นี่คือพระราชพงศาวดารที่เรียกกันว่า ฉบับหลวงประเสริฐอักษรนิติ หมายเหตุ: อักษรวิธีตามต้นฉบับ