หน้า:ประชุมจารึก (ภาค ๑) - ๒๔๗๗.pdf/162

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๔๔

เป็นที่ยังใจให้ยินดีเกินเปรียบ เสมือนหนึ่งรัตนบทเจดีย์ที่พระโลกนาถเจ้าทรงแสดงไว้ณยอดแห่งภูเขาสมันตกูฎอันเป็นมกุฎทองของลังกาทวีป เป็นที่อภิรมย์แห่งใจ

รอยพระบาทของพระพุทธเจ้า ผู้เป็นจอมแห่งมุนี (จอมปราชญ์) อันงามวิจิตรไปด้วยจักร บริบูรณ์ด้วยมงคลอันจะให้ถึงซึ่งความสวัสดี ควรชมและเจริญใจเหล่านี้ พระมหาสมณเจ้า นามว่า สุเมธังกร ผู้ปราชญ์ ได้ให้จารึกขึ้นไว้ โดยพระราชานุเคราะห์แห่งพระเจ้าธรรมราช ผู้เปรื่องปราชญ์ เพื่อประโยชน์แก่ผู้แสวงหาคุณงามความดีในสาสนาของพระโลกนาถตลอด ๕๐๐๐ ปี ขอให้รอยพระบาทเหล่านี้จงตั้งอยู่โดยปราศจากอันตราย

ด้วยบุญกรรมนี้ ขอหมู่สัตว์ผู้มีปกติรักษาซึ่งแผ่นดิน จงมีความสุข รักษาแผ่นดินทั้งสิ้นโดยธรรมเถิด