หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๑๐) - ๒๔๖๑.pdf/113

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
๗๘

กับด้วยพระยาภูคาตนปู่ก่อนจ๊ะแด ดังเมืองวรนครที่นี้กูพี่ก็จักมอบปงวางไว้แก่นางทั้งมวลแล เสนาอามาตย์ทั้งมวลหื้ออยู่เสวยก่อนจ๊ะแดบัดนี้คัพภะแห่งนางก็มี ผิวาคัพภะหากแก่บริบวรณ์แล้ว หลอนนางประสูตรลูกมาเปนผู้ชายใหญ่หน้ากล้าหาญมา ก็หากจักสร้างบ้านแปงเมืองที่นี้หื้อรุ่งเรืองแก่เจ้าจ๊ะแด ว่าอันแล้ว ส่วนว่าพระยาเก้าเกื่อนครั้นว่าปงเมืองไว้หื้อแก่นางเทวีแลเสนาอามาตย์ทั้งหลายแล้ว ก็เสด็จเมือเมืองย่างด้วยเสนาอามาตย์ทั้งหลายหั้นแล ครั้นว่าเจ้ามาเถิงในเมืองย่าง แล้ว พระยาภูคาตนปู่แลเสนาอามาตย์ทั้งหลายก็อุสาราชาภิเศกเจ้าเก้าเกื่อนหื้อเสวยเมืองหั้นแล ส่วนพระยาตนปู่อยู่เสวย เมืองย่างที่นั้นก็เมินนานนักแล้ว ท่านก็ใช้ไปอาราธนาหลานตนมาเสวยเมืองแทน อยู่มาบ่นานเท่าใด ท่านก็เสี้ยงกรรมไปอยู่โลกภายน่าหั้นแล ส่วนพระยาเก้าเกื่อนก็อยู่เสวยเมืองตามอันชอบธรรมหั้นแล ฯ

 อยู่มาบ่นานเท่าใด ยังมีพระยาตน ๑ ชื่อว่างำเมือง กินเมืองพยาว รู้ข่าวว่าเมืองวรนครคือเมืองปัวนั้นหาท้าวพระยาบ่ได้ มีแต่นางพระยาอยู่เสวยเมือง เมื่อนั้นพระยางำเมืองก็ยกเอารี้พลศึกมาหลอนรบเอาเมืองปัวหั้นแล ส่วนนางพระยาแม่ท้าวคำปินก็บ่ทันรู้สึกหั้นแล เมื่อรู้สึกแล้ว ข้าศึกก็เข้ามากุมเมืองตนแล้ว นางพระยาแลเสนาอามาตย์ทั้งหลายจักแต่งใช้ไปไหว้พระยาเก้าเกื่อนตนเปนผัวก็บ่ทัน ส่วนนางพระยาแลเสนาอามาตย์ทั้งหลายจักจัดแต่ง ไพร่พลคนศึกในเมืองปัวที่นั้นออกสู้รบก็บ่ทัน เพราะพระยางำเมืองเอารี้พลหลอนเข้ามาผจญด้วยอันรีบพลันนัก นางพระยาก็จิงห้างดาเอาเข้าของเงินคำ