๏ เถิงจุลศักราชได้ ๑๑๕๖ ตัวปีกาบยี่ เดือน ๘ ขึ้น ๒ ค่ำวันพุฒฤกษ์ ๔ ตัวยามเที่ยงวัน ท่านก็ยกเอาครอบครัวแลท้าวขุนไพร่ไทยทั้งมวลเข้าอยู่เวียงพ้อปากน้ำสาที่นั้นวันนั้นแล ครั้นท่านได้ขึ้นมาอยู่เวียงพ้อที่นั้นแล้ว ก็มาคิดร่ำสร้างแปงยังฝายน้ำสานั้นแล ดังฝายน้ำสาแลทุ่งนาที่นั้นอันห่างร้างสูญเสียแต่เมื่อเช่นลาวก้อนก้อมเข้ามากวาดเอาชาว เมืองน่านหนี ตั้งแต่นั้นมานานได้ ๒๑ ปีแล้ว แล้วท่านก็มาคิดร่ำสร้างแปงหื้อเปนฝายมั่นคงเปนทุ่งนาดีมาดังเก่าเรา นั้นแล
ในศักราชนั้นสิ่งเดียว ท่านก็ได้ยกกองทัพขึ้นรบแม่รัวะเมืองเชียงแสนกับด้วยพระยาแพร่แล
จุลศักราชตัวเดียวนี้ เดือน ๓ ขึ้น ๒ ค่ำ อาชญาเจ้าหลวงอัตถวรปัญโญ ท่านก็พาเอาเจ้านายท้าวขุนบ่าวไพร่ยกจากเวียงพ้อขึ้นมาอยู่ภูเพียงแช่แห้งที่นั้นแล้ว ท่านก็พร้อมกับด้วยพระสังฆเจ้าทั้งหลาย หมายมีครูบาเจ้าวัดหลวงแช่แห้งที่นั้นเปนเค้า ได้พากันปฏิสังขรณ์สร้างแปงยังพระมหาชินธาตุเจ้าอันไม้จำโรงหากโค่นด้านลงทุบตีนั้น ตั้งก่อแรกสร้างทำการนั้นตั้งแต่วันเดือน ๓ ขึ้น ๕ ค่ำนั้นไป นานได้ ๖ วัน ก็แล้วบริบวรณ์ดีงามมาตั้งแต่เก่านั้นแล ดังวิหารพระทันใจเจ้าแลลำต้ายบังเวียงที่ใดหลุต่ำด่ำเสียนั้น ท่านก็พาเอาเจ้านายท้าวขุนไพร่ไทยแลพระสังฆเจ้าทั้งหลายมวลสร้างแปงใหม่เสร็จบริบวรณ์สู่อันหั้นแล เถิงเดือน ๖ เพ็งเม็งวันพฤหัศบดี ท่านก็ได้กระทำพุทธาภิเศกเบิกบายฉลองยังพระธาตุเจ้าแล กระทำบุญหื้อทานวันนั้นเปนห้อง ๑ ก่อนแล
