หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๑๐) - ๒๔๖๑.pdf/240

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๒๐๕
พึศเพิงกลัว พิฦกพึ่งกลัว
แพ้พ่อ เปนคำพูดกลับ คือ พ่อแพ้, (อย่างใช้ว่า แพ้ฟัน, แพ้ผม)
พ่อง พวก, เหล่า
พอย พลอย, อัศจรรย์, อนารถ, พิศวง, ปาฏิหาร
ฟื้น แขงเมือง, คือ กลับเปนขึ้น, มีฤทธิมีเดชขึ้น
มะเด็ง กะดึง, ระฆัง
มัก รัก, ปราถนา
มักว่า เหมาะว่า, คือว่า
ม้าง, ม้างเพ ล้าง, ทำลาย, ทั้งหมด
หมากทัน พุดทรา
หมากป๊าว มะพร้าว
มืดตืด เวลาตั้งแต่ย่ำค่ำไป
เม็ง ใช้เปนสร้อยของดิดถี เช่น เพ็งเม็งวันสุกร์
ม่วน เพราะ, ไพเราะ
เมี้ยน หมด, สิ้น, ที่สุด, เก็บ ก็ว่า
เมือ ไป