ในเมืองของเราผิดเพี้ยนเสีย ไม่ถูกต้องตามอักขระพยัญชนะอย่างนั้น ซึ่งพระปิฎกธรรมอันไม่ผิดด้วยอักขระพยัญชนะนั้น ยังจะมีแต่เมืองไหนเล่า พระสีลขันธภิกษุจึ่งถวายพระพรว่า ซึ่งพระปิฎกธรรมไม่ผิดอักขรพยัญชนะนั้น พระมหาพุทธโฆษาจารย์เถรเจ้า ท่านหากเขียนไว้ในเมืองลังกาทวีปนั้นเปนอันบริสุทธิ์นักหนาแล
๏ เมื่อนั้นพระเจ้าอนุรุธราชาธิราชมหากระษัตริย์ครั้นพระองค์ได้ทรงฟังดังนั้น แล้วท่านก็มีความยินดีเปนที่สุด แล้วพระองค์ก็ทรงตรัสแก่เสนาบดีให้จัดแจงแต่งสำเภา ๒ ลำ แล้วให้นิมนต์พระสงฆ์ ๘ พระองค์กับพระสีลขันธภิกษุนั้น กับแต่งให้อำมาตย์ ๒ คน แลบ่าวไพร่ทั้งปวงพร้อมแล้ว ก็ให้ขึ้นบนสำเภาทุกคน พระองค์ก็ให้นำไปยังสิ่งของบรรณาการเปนอันมาก มอบให้แก่อำมาตย์ทั้ง ๒ แล้ว พระองค์ก็ส่งสำเภานั้นไปสู่เมืองลังกาทวีปนั้นแล จึ่งพระเจ้าอนุรุธราชาธิราชนั้น ครั้นพระองค์ได้ส่งสำเภา ๒ ลำนั้นไปแล้ว ท่านสังเกตดูว่ากาลบัดนี้สมควรที่สำเภา ๒ ลำนั้นจะถึงเมืองลังกาทวีปแล้ว ท่านจึ่งขึ้นหลังม้าอัศดรเหาะไปทางอากาศเวหา ท่านก็ไปถึงเมืองลังกาทวีปพร้อมกับสำเภา ๒ ลำในวันเดียวนั้น ครั้นพระองค์ได้ไปถึงเมืองลังกาทวีปแล้ว พระองค์จึ่งแต่งให้อำมาตย์ ๒ คนนั้น นำเอาเครื่องราชบรรณาการไปถวายแก่พระเจ้าลังกาทวีป ท่านจึ่งสั่งให้กราบทูลพระเจ้าลังกาว่า พระเจ้าอนุรุธ ราชาธิราชอันเปนสหายท่านก็เสด็จมาถึงเมืองลังกาทวีปที่นี้ด้วย ท่าน
