๏ เมื่อนั้นยังมีพระภิกษุองค์หนึ่ง อันอยู่ในอารามที่นั้น ท่านก็มาเห็นยังน้ำมูตรแห่งพระมหากระษัตริย์องค์นั้น อันลอดหลังหินลงไปท่านก็บังเกิดความอัศจรรย์เปนนักหนา ท่านจึงถามพระเจ้าอนุรุธรา ชาธิราชเจ้าพระองค์นั้นว่า ดูกรอุบาสก ท่านนี้มาแต่เมืองใด ท่านนี้มีชื่อใด
๏ เมื่อนั้นพระเจ้าอนุรุธราชาธิราชมหากระษัตริย์ ท่านก็บังความเสียไม่บอกตามสัจซื่อ ท่านจึงไขไปว่าข้านี้เปนคนใช้พระเจ้าอนุรุธราชาธิราชเจ้าพระมหานครภุกาม แลเจ้าภิกษุองค์นั้นซ้ำถามว่าท่านนี้มีธุรกิจการอะไร ท่านจึ่งเข้ามาเมืองอินทปัตมหานครนี้เล่า พระเจ้าอนุ รุธราชาธิราชจึงไหว้ว่า ข้าแต่พระผู้เปนเจ้า ซึ่งเจ้าพระนครภุกามนั้น ใช้ให้ข้ามานำสำเภาอันทรงพระแก้วเจ้า กับทั้งพระปิฎกธรรมซึ่งพลัดหลงเข้ามาถึงเมืองอินทปัตมหานครนี้แล
๏ เมื่อนั้นจึ่งเจ้าภิกษุองค์นั้น ครั้นท่านได้ยินความพระเจ้าอนุรุธ ราชาธิราชบอกเล่านั้นแล้ว ท่านก็ไปแจ้งความแก่พระสังฆราชเจ้าว่า นี้นั้นตามเหตุผลทุกประการ ครั้นพระมหาสังฆราชทราบถ้อยความดังนั้นแล้ว ท่านก็เข้าไปถวายพระพรแก่พระเจ้าอินทปัตมหานครนั้นว่า อาตมาภาพขอถวายพระพรแก่มหาราชบพิตร ซึ่งพระเจ้าอนุรุธราชาธิ ราชเจ้าพระนครภุกาม แต่งให้คนใช้นำเอาพระปิฎกธรรมกับทั้งพระแก้วอันพลัดหลงมาในเมืองพระองค์นี้ แล
๏ เมื่อนั้นบั้นพระมหากระษัตริย์เจ้าพระนครอินทปัต ครั้นพระองค์ได้ทรงฟังยังเหตุผล อันพระมหาสังฆราชถวายพระพรนั้นแล้ว พระ
