หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๑) - ๒๔๕๗.pdf/184

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๖๓
จาฤกแผ่นศิลาเมืองกำแพงเพ็ชร

ศรีรตนธาตุนี้เมื่อหน้าได้สามพนนเก้าปี จึงจกกสิ้นสาสนาพระพุทธเจ้า อนนอนึ่งโสด นบบแต่ปีสถาปนาพระมหาธาตุนี้ไป .ล. เก้าสิบเก้าปีเถิงในปีกุร อนนว่าพระปิฎกไตรนี้จกกหาย .ล. จกกรู้แท้แลมิได้เลย ญงงมีคนรู้คนนลเลกละน้อยใสธรมมแท้สาสนา อนนเปนต้นว่าพระมหาชาติ์หาคนสวดแลมิได้เลย ธรมมชาฎกอนนอื่นไส้มีต้นหาปลายมิได้ มีปลายหาต้นมิได้เลย ตนวกพระอภิธรมมไส้ พระปัฏฐานแลพระยมกจะหายเมื่อน้นนแล .ล. ได้พนนปีโสด ฝูงภิษุสงอนนจำศีลคงสิกษาบทสิอนนญงงมีสิกษาบทสิอนนหนักหนาหามิได้เลย

แต่น้นนเมื่อหน้าได้พนนปีโสด อนนว่าฝูงชีจกกทรงผ้าจีพรหามิได้เลย เท่าญงงนี้ผ้าเหลืองน้อยหนึ่งเนบในหูแลรู้จกกสาสนาพระเปนเจ้าดาย แต่น้นนเมื่อน่าได้พนนปีโสด อนนว่ารู้จกกผ้าจีพรจกกรู้จกกสรมณน่อยหนึ่งหามิได้เลย ถ้าพระเปนเจ้าที่นี่ก็ดีแห่งคนก็ดียงง .ล. เมื่อปีอนนจากสิ้นสาสนาพระพุทธเปนเจ้า .ล. เดือนหกบุรณมี .ล. สารวนน .ล. ไพสาข .ล. ถึงเมื่ออนนดังน้นนแล้ พระธาตุทั้งหลายอันมีในแผ่นดินนี้ก็ดี ในเทพโลกก็ดี ในนาคโลกก็ดี ให้ไปกลางหาวแลไปผชีกนนในลงกาทวีปเข้าอยู่ในคลองเตนมาสิดพระสถูปแล้ว จึงโหะไปอยู่ในต้นพระศรีมหาโพธิ ที่พระพุทธิเปนเจ้าตรศศแก่สรรเพชญเดชญาณ เปนพระพุทธเมื่อก่อนอนนจึงจกกดาลไฟไหม้พระธาตุทงงอนนสิ้น แลเปลวพุ่งขึ้นคุงพรหมโลก สาสนาพระพุทธจกกสิ้นในวนนดงงกล่าวน้นนแล้ แต่น้นนเมื่อหน้า ฝูงคนอนนจะได้รู้บุนยธรมมหามิได้เลย ญ่อมกะทำบาปกรมมแลจกกเอาตนไปเกิดใน