ตายก่อนพระราชบิดา ครั้นองเฮียวหูเวียง พระราชบิดา ตาย องกวักภ้อ ขุนนางผู้ใหญ่ ก็ยกองเทิงกวาง พระราชบุตรที่ ๓ ขึ้นเปนเจ้าเมืองเว้ แล้วองกวักภ้อก็เปนผู้สำเร็จราชการสิทธิขาดอยู่แต่ผู้เดียว เสนาบดีแลราษฎรไม่เต็มใจ บ้านเมืองก็เกิดจลาจลต่าง ๆ ครั้นอยู่มา องยาก เปนโจรป่าอยู่แดนเมืองกุยเยิน องยากมีน้องชายสองคน ชื่อ องบาย ๑ องดาม ๑ ครั้นอยู่มา องกรุมหวด ผู้เปนบิดา ตาย พี่น้องสามคนหาหมอดูที่ฝังศพ หมอดูว่า ที่เขากวางนำ นั้นเปนที่ฮวงซุ้ยดี มีเขาเปนรูปปากมังกร ถ้าผู้ใดได้ฝังศพบิดามารดาลงที่นั้น นานไปลูกหลานจะได้ดี พี่น้องทั้งสามก็เอาศพบิดาไปฝังที่เขานั้น เมื่อขุดหลุมลงไปนั้น ได้ทองสองไหแง แล้วจึงเอาศพบิดาฝังลงไว้ที่นั้น พี่น้องทั้งสามก็เอาทองนั้นมาขาย ครั้นได้เงิน ก็เอาไปช่วยที่ทุกข์ยากปล่อยเสีย แล้วเกลี้ยกล่อมผู้คนได้มาก จึงปฤกษากันจะชิงเอาราชสมบัติในเมืองเว้ ด้วยเห็นว่า องเทิงกวาง องกวักภ้อ ไม่เอาใจใส่ในราชการ ตั้งแต่เสพสุราเล่นงิ้วเปนการสนุก แต่บรรดาขุนนางก็เอาใจออกหากอยู่สิ้น พี่น้องทั้งสามเห็นการดังนั้นก็ปฤกษากันว่า ผู้คนนิยมกับเรามากอยู่แล้ว เห็นพอจะคิดการใหญ่ได้ จึงให้องบายเอาทองคำหลายลิ่ม ๆ ละ ๑๐ ตำลึง ใส่กระบะเข้าไปให้เจ้าเมืองกวางนำ ขอทำราชการด้วย เจ้าเมืองกวางนำก็รับไว้ ครั้นนานมา เจ้าเมืองกวางนำเห็นว่า องบายมีสติปัญญาแลความเพียรมาก ก็ให้ว่าราชการสิทธิขาดแทนตัว ด้วยตัวเปนคนชรา องบายเกลี้ยกล่อมให้ไพร่บ้านพลเมือง
