หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๒) - ๒๔๕๗ b.pdf/111

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๐๑

ภูมิ์บ้านเรือนไม่ เจ้าเมืองยะโฮจึงตั้งให้มะหมัดเปนเจ้าเมืองตรังกานู เกลี้ยกล่อมจีนแขกต่างเมืองมาตั้งบ้านเรือนทำมาหากินอยู่เมืองตรังกานูช้านาน

แลตุวันซาเอ็ดอาลีประสา ผู้พี่ ตุวันมาโซ ผู้น้อง ร่วมมารดาเดียวกัน แต่ต่างบิดา เปนเชื้อผู้ดีบุตรหลานเจ้าเมืองตานี ไปอยู่ที่เมืองยะโฮช้านาน ตุวันมาโซรับอาษาเจ้าเมืองยะโฮไปตีเมืองลิงาได้ ตุวันมาโซจึงเอาปืนบาเรี่ยมทอง ๔ บอกสำหรับเมืองลิงาให้เจ้าเมืองยะโฮ ๆ มีความรักใคร่ตุวันซาเอ็ดอาลีประสา ตุวันมาโซ เปนอันมาก เจ้าเมืองยะโฮจึงยกตนกูบุหลันให้เปนภรรยาตนกูซาเอ็ดอาลีประสา ตนกูบุหวันให้เปนภรรยาตุวันมาโซ อยู่ณเมืองยะโฮ

ครั้นอยู่มา มะหมัด เจ้าเมืองตรังกานู ถึงแก่กรรม วงษ์ตระกูลมะหมัดนั้นก็สาบสูญไป หาได้ปรากฏออกชื่อเสียงต่อมาไม่

ครั้งนั้น เจ้าเมืองยะโฮเห็นว่า ตุวันมาโซเปนคนมีสติปัญญาดีกว่าตุวันซาเอ็ดอาลีประสา ผู้พี่ เจ้าเมืองยะโฮให้ปืนแก่ตุวันมาโซ ๖ บอก แล้วตั้งให้ตุวันมาโซมาเปนเจ้าเมืองตรังกานู ตุวันซาเอ็ดอาลีประสาก็พาบุตรภรรยาไปอยู่กับพระยาตรังกานูมาโซด้วย พระยาตรังกานูมาโซ ตุวันซาเอ็ดอาลีประสา พากันยกกองทัพไปตีเมืองกลันตันได้ จึงยกเมืองกลันตันไปขึ้นแก่เมืองตรังกานู ครั้งนั้น ลูกค้าชาวเมืองตรังกานู เมืองกลันตัน ได้เข้ามาค้าขายณกรุงเทพฯ สินค้าขาเข้ามีพิมเสน, หมาก, หวายตะค้า, สินค้าขาออกมีเกลือเปนต้น