เกล้าฯ ให้ยกเมืองกลันตันมาอยู่ในใต้บังคับเมืองนครศรีธรรมราช เมืองกลันตันจึงได้ขาดจากเมืองตรังกานูแต่นั้นมา
พระยากลันตัน หลงมะหมัด ไม่มีบุตร พระยาตำมะโหงงมีบุตรชายชื่อ ตุวันกอตา ๑ ชื่อ ตุวันนิกากับ ๑ ชื่อ ตุวันสนิปากแดง ๑ ชื่อ ตุวันมุสู ๑ สี่คน พระยาบาโหงยมีบุตรชายชื่อ ตุวันตะเงาะ ๑ รายามุดา พระยาบ้านทะเล มีบุตรชายชื่อ ตุวันปะษา ๑ ชื่อ ตุวันนุสู ๑ สองคน เมื่อพระยาตำมะโหงงตายแล้ว พระยากลันตันรับตุวันกอตา ตุวันนิกากับ ตุวันสนิปากแดง ตุวันมุสู ไปเลี้ยงรักษาไว้ พระยากลันตันมีความรักตุวันสนิปากแดงมากกว่าพี่น้องทั้งปวง รายามุดา พระยาบ้านทะเล ถึงแก่กรรมก่อนพระยากลันตัน ครั้นณปีจอ สัมฤทธิศก แผ่นดินพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว พระยากลันตันถึงแก่กรรม อายุได้ ๙๓ ปี ได้เปนเจ้าเมืองว่าราชการอยู่ ๕๓ ปี ญาติพี่น้อง ศรีตวันกรมการ ปฤกษาพร้อมกันให้เรียกชื่อศพพระยากลันตัน หลงมะหมัด ว่า บาระหุมหลงมะหมัด พระราชทานเงินสลึงทำบุญในการศพ ๓๒๐๐ สลึง เปนเงิน ๑๐ ชั่ง
ณปีจอ สัมฤทธิศก แต่บรรดาหลาน แลญาติพี่น้อง ศรีตวันกรมการ ปฤกษาเห็นพร้อมกันว่า ตุวันสนิปากแดงเปนคนมีสติปัญญา บาระหุมหลงมะหมัดก็รักใคร่มาก ควรยกขึ้นเปนพระยากลันตันว่าราชการบ้านเมืองต่อไป ตุวันสนิปากแดงจึงจัดทำต้นไม้ทองเงินเครื่องราชบรรณาการ แล้วแต่งให้พระยาบาโหงย ตุวันมุสู น้องตุวันสนิปากแดง ตุวันปะษา บุตรรายามุดา พระยาบ้านทะเล กับศรีตวันกรมการ
