สุรินทราชากราบทูลพระกรุณาว่า จะขอตัดทางขนพระราชทรัพย์แต่ปากลาวมาลงพนม หนทางใกล้กว่าทางท่าเขาศกถึง ๑๔ วัน ๑๕ วัน ท่าพนมเปนที่สำนักมัดผ้าดีบุกพระราชทรัพย์ของหลวง แขวงเมืองนคร แต่เปนดงป่ารกร้างอยู่ หามีบ้านเรือนผู้คนตั้งอยู่เหมือนแต่ก่อนไม่ เปลี่ยวอยู่ จึงจัดให้ขุนทิพ ขุนเพชรคิรี เปนนายกองควบคุมขุนหมื่นไพร่มีชื่อมาให้ตั้งบ้านเรือนเปนภูมสถานลำเนาลงรับรักษาพระราชทรัพย์ มาหลายครั้งแล้ว แต่กำลังขุนหมื่นไพร่มีชื่อทั้งนั้นเห็นเบาบางน้อยตัว ไม่สมควรด้วยพระราชทรัพย์ของหลวง เกลือกผู้มีชื่อหลบหนีมุลนายเข้าอยู่ป่าดงคุมกันได้มากแล้วจะมากระทำร้ายพระราชทรัพย์ของหลวง จะเสียราชการไป แลผู้มีชื่อเปนเลขไพร่หลวงพลเมืองเมืองตะกั่วป่า เมืองพังงา เมืองถลาง เมืองตะกั่วทุ่ง ทั้งแปดหัวเมือง บรรดาที่หนีลงมาอยู่แขวงเมืองนคร พัทลุง สงขลา ไชยา ชุมพร ปทิว หัวเมืองปากใต้นั้น เปนอันมาก ขอรับพระราชทานให้ขุนทิพสมบัติ ขุนเพชรคิรี นายกองที่พนม สืบสาวชักชวนเกลี้ยกล่อมเอาเลขไพร่หลวงพลเมืองเมืองถลาง บางคลี ทั้งแปดหัวเมือง มาให้ตั้งบ้านเรือนทำมาหากินให้มั่งคั่งบริบูรณ์ จะได้รับรักษาพระราชทรัพย์ของหลวงด้วย ประการหนึ่ง ถ้ามีศึกสงครามมาตีติดบ้านเมือง เมืองถลาง ตะกั่วทุ่ง ตะกั่วป่า จะได้ควบคุมกันช่วยอุดหนุนรบพุ่งนั้น ก็ชอบด้วยราชการอยู่แล้ว ทรงพระกรุณาโปรดให้ขุนทิพสมบัติ ขุนเพชรคิรี นายกองพนม สืบสาวชักชวนเกลี้ยกล่อมเอาเลขสักแล้วแลยังมิได้สัก เลขเมืองถลาง แลเลขเมืองนคร พัทลุง สงขลา ไชยา ชุมพร
