สัตยาบันสัญญาฉบับนี้ที่พระราชวังแวร์ไซย เปนข้อความเติมอยู่ท้ายสัญญาฉบับภาษาฝรั่งเสด ดังต่อไปนี้
"เราพอใจสัญญาข้างบนนี้ทั้งหมดทุกข้อ แลโดยลายเซ็นของเรานี้ เรารับรองเห็นชอบด้วย ฉนั้น จึงขอปฏิญญาณโดยความเชื่อ แลมีพระราชดำรัสให้ใช้สัญญาฉบับนี้โดยเคร่งครัด มิให้พลาดพลั้งไปอย่างใด ๆ เพื่อเปนพยานหลักถาน เราได้เซ็นพระนามแลประทับพระราชลัญจกรลงไว้ในสัญญานี้ ด้วยเปนสำคัญ
เขียนที่เมืองแวร์ไซย วันที่ ๒๕ กุมภาพันธ์ ค.ศ. ๑๖๘๙ เปนปีที่ ๔๗ ในรัชกาลของเรา[1]
บัดนี้ จะเห็นว่า ได้สัญญาฉบับหลังซึ่งมองสิเออร์ลา ลูแบร์ ได้เข้ามาทำจนสำเร็จนั้น เปนสัญญาที่มีลายเซ็นแลมีตราประจำตำแหน่งของคู่สัญญาประทับอยู่พร้อมบริบูรณ์ แลทั้งได้กระทำสัตยาบันเปนหนังสือสัญญาที่เรียบร้อยแล้วทุกประการ ถึงกระนั้น หนังสือสัญญาฉบับนี้ ในที่สุดก็กลายเปนหนังสือสัญญาที่ใช้ไม่ได้ไปอีกฉบับ ๑ เพราะว่า ตั้งแต่วันที่ทำกันเสร็จแล้วที่เมืองลพบุรีจนกระทั่งนำไปถึงเมืองฝรั่งเศส
- ↑ สัญญาฉบับนี้ ตัวอักษรเขียนเปนไทยย่อ มีหลายน่ากระดาษ คล้ายกับตัวจำลองจดหมายฉบับที่ ๑ จึงมิได้นำมาพิมพ์ไว้
