เรือนราษฎรแลบ้านพระจนะ กองหลวงไชยสุรินทร์ หลวงพล จะเที่ยวหาเสบียงอาหารก็ขัดสน หลวงพล หลวงไชยสุรินทร์ ล่าลงมาตั้งค่ายมั้นอยู่ที่ปลักแรดพร้อมกัน พวกแขกเมืองไทร เมืองจนะ ไล่มาถึงน่าค่ายปลักแรด พวกแขกยังไม่ทันตั้งค่าย พระสุนทรนุรักษ์ยกกองทัพไปรับที่ค่ายปลักแรด พระสุนทรนุรักษ์แต่งให้พวกจีนเปนกองน่าสีทงสมทบกับกองหลวงพล หลวงไชยสุรินทร์ สู้รบกับพวก แขกที่น่าค่ายปลักแรด พวกกองจีนสู้รบยิงฟันกับพวกแขกเมืองไทร เมืองจนะ แตกยับเยิน พวกแขกหนีไป พวกกองจีนตัดเอาหัวแขกไทรแขกจนะมาได้ พระยาสงขลารางวัลให้หัวละห้าเหรียญ ครั้นจะยกกองทัพไล่ติดตามพวกแขกไปเล่า ผู้คนในเมืองน้อยตัว จะไว้ใจไม่ได้ จึงให้ตั้งค่ายมั่นลงไว้ที่ปลักแรด พระยาสงขลา กรมการ บอกให้หลวงพัฒนสมบัติ กังโปย ถือบอกเข้าไปกรุงเทพมหานคร ให้นำขึ้นกราบบังคมทูลแด่พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวว่า แขกเมืองจนะ เมืองเทพา หนองจิก คิดขถบ เข้าหาพวกแขกไทรทั้งสิ้น คนในเมืองสงขลาน้อยตัว ทรงทราบแล้วโปรดเกล้าฯ ให้พระยาวิชิตณรงค์ พระราชรินทร์ กรมพระตำรวจ คุมไพร่ห้าร้อยคนเปนกองน่าล่วงออกมาก่อน ให้พระยาศรีพิพัฒน์รัตนราชโกษา จางวางพระคลังสินค้า เปนแม่ทัพใหญ่ เจ้าพระยายมราช พระยาเพ็ชรบุรี ไพร่สามพันเศษ ยกตามมาภายหลัง[1] กองพระยาวิชิตณรงค์
- ↑ เรื่องยกกองทัพคราวนี้ มีความพิศดารอยู่ในหนังสือเรืองจดหมายหลวงอุดมสมบัติ
