หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๕๓) - ๒๔๗๖.pdf/29

จาก วิกิซอร์ซ
ไปยังการนำทาง ไปยังการค้นหา
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๒๕

ปากน้ำเมืองสมุทปราการอยู่ปีหนึ่ง เสร็จราชการแล้ว พระยาสงขลาทูลลากลับออกมาณเมืองสงขลา ๚

 ณปีชวด สัมฤทธิศก ลุศักราช ๑๑๙๐ มีท้องตราโปรดเกล้าฯ ออกมาให้ต่อเรือศีศะเง้า ๓๐ ลำ พระยาสงขลาให้หลวงสุนทรนุรักษ์คุมไพร่ ๑๐๐๐ คนไปตั้งต่อเรือที่เมืองเทพาอยู่จนถึงปีฉลู เอกศก แลในปีฉลู เอกศกนั้น ฝนน้อย เข้ากล้าในท้องนาพรบม้านเสียมาก แลในปีขาลนั้น เข้าแพง พระยาสงขลาให้เลิกการต่อเรือเข้ามา แล้วมีท้องตราโปรดเกล้าฯ ให้หมื่นสนั่น พันทูลเชิญ ออกมาศักเลขที่เมืองสงขลา ให้พระยาสงขลาเปนแม่กอง ตั้งโรงศักที่ศาลากลาง กับมีท้องตราโปรดเกล้าฯ ให้ข้าหลวงเสนาแปดนายออกมาประเมินนาวางตราแดงแก่ราษฎร ณวันเดือนสี่ ปีขาล โทศก พระยาสงขลาให้เกณฑ์ไพร่ขึ้นไปต่อเรืออิก ต่อเรือยังไม่ทันแล้ว ๚

 ครั้นณวันเดือนหก ปีเถาะ ตรีศก ตนกูเดน หลานเจ้าพระยาไทร ซึ่งพาบุตรภรรยาหนีไปเมืองเกาะหมาก คิดอ่านซ่องสุมผู้คนได้มาก ยกมาตีเอาเมืองไทร สมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงทราบแล้วไม่ไว้พระไทย[1] กลัวการศึกจะใหญ่ไป โปรดเกล้า


  1. ด้วยคราวนั้น พวกแขกเมืองตานีกำเริบขึ้นด้วย เมืองตรังกานูแลกะลันตันก็ให้กำลังมาช่วยพวกตานี