แต่ณวันเดือน ๓ ขึ้น ๖ ค่ำ ปีชวด โทศก อาการเจ้าพระยานครราชสิมาป่วยครั้งนี้ เกลือกจะไม่หายเร็ว ข้าพระพุทธเจ้าจะขอรับพระราชทานเจ้าพระยายมราชออกไปเป็นแม่ทัพบังคับบัญชานายทัพนายกองไพร่พลและพระยาพระเขมรหัวเมืองทั้งปวง คิดราชการรักษาเขตต์แดนบ้านเมืองครอบครัวทางเมืองสโทง เมืองกะพงสวาย กับกองทัพมอญไทยหัวเมืองซึ่งข้าพระพุทธเจ้าบอกขอเข้ามาแต่ก่อน ครั้งนี้ จะขอรับพระราชทานสัก ๓๐๐๐ คน จะได้ยกออกไปกับเจ้าพระยายมราชโดยเร็ว ๑๐๐๐ คนก่อน กองทัพ ๒๐๐๐ คนนั้นจะขอรับพระราชทานไว้ให้ฟังราชการอยู่ที่เมืองกระบินทร์บุรีให้พร้อมมูลก่อน ด้วยเข้าที่จะเลี้ยงกองทัพมาก ที่เมืองนครเสียมราบก็ขัดสน ยังให้จัดซื้อขนถ่ายอยู่ ถ้ามีราชการศึกสงครามหนักแน่นร้อนเร็วมาประการใด กองทัพ ๒๐๐๐ คนที่อยู่ณเมืองกระบินทร์บุรีจะได้รีบยกอุดหนุนเจ้าพระยายมราชออกไปให้ทันท่วงที อนึ่ง ข้าพระพุทธเจ้าบอกมาแต่ก่อนว่า ได้มีหนังสือให้พระอินทรธิบาลถือไปถึงพระยาราชิกูลด้วยข้อราชการทางเมืองโพธิสัตว แล้วให้พระยาราชนิกูล นายทัพนายกอง จัดแจงผ่อนปรนกองทัพรักษาเขตต์แดน ครอบครัวทางเมืองสโทง เมืองกะพงสวาย ไว้ให้มั่นคง แจ้งมาในบอกข้าพระพุทธเจ้าแต่ก่อนนั้นแล้ว
ครั้นณวันเดือน ๓ แรม ๔ ค่ำ ปีชวด โทศก พระอินทรธิบาล เจ้ากรมพระตำรวจ กลับมาถึงเมืองปัตบอง พระยาราชนิกูลมีหนังสือบอกราชการทางเมืองสโทง เมืองกะพงสวาย ว่า ณวันเดือนยี่ แรม ๑๓ ค่ำ ปีชวด โทศก องญวนในค่ายกะพงธม ห้ภาษาถี ล่ามญวน ออกมาพูดจากับพระยามนตรีเสน่หา เจ้าเมืองไพรกะดี หลวงมนตรีพิมล กรมการเมืองนครเสียม
