แต่ในที่สุด ทรงพระราชดำริว่า เจ้าพระยาบดินทรเดชาอยู่ในท้องที่ อาจทราบเหตุการณ์และความจริงเท็จได้ดีกว่าที่ในกรุงเทพฯ โปรดพระราชทานอนุญาตให้เจ้าพระยาบดินเดชาบัญชาการตามเห็นสมควร เจ้าพระยา บดินทรเดชาก็ตอบหนังสือไปถึงแม่ทัพญวนว่า รับจะบอกสนับสนุนเข้ามายังกรุงเทพฯ เพื่อให้กลับมีทางไมตรีกับญวน แล้วให้พระองค์ด้วงแต่งทูตไปจิ้มก้องถวายบรรณาการพระเจ้ากรุงเวียดนามยังเมืองเว้ ญวนก็คืนราชวงศเขมรมาให้ดังว่า แล้วเลิกทัพกลับไปในปีมะแม พ.ศ. ๒๓๙๐ ไทยก็ได้ครอบครองเมืองเขมรต่อมาเหมือนอย่างเมื่อครั้งรัชชกาลที่ ๑ พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวจึงโปรดฯ ให้อภิเษกพระองค์ด้วง (ซึ่งเป็นพระราชบิดาของสมเด็จพระนโรดม และสมเด็จพระศรีสวัสดิ์ อันได้รับรัชชทายาทต่อมา) เป็นสมเด็จพระหริรักษ์ฯ พระเจ้ากรุงกัมพูชา และโปรดฯ ให้หากองทัพกลับ ดังสำเนาที่พิมพ์ไว้ต่อไปนี้.
๏ หนังสือเจ้าพญาจักรีมาเถีงเจ้าพระยาบดินทรเดชา ที่สมุหนายก ด้วยบอกเข้าไปว่า พญาสราชเดช, พญาบวรนายก, พญาธนนาธิบดี, ซึ่งแต่งให้ไปเมืองเว้ ตามซึ่งบอกเข้ามาแต่ก่อนนั้น ณวัน ๓ฯ ๖ ค่ำ ปีมะแม นพศก ญวนนำพญาราชเดช, พญาบวรนายก, พญาธนนาธิบดี, มาส่งณอุดงมีไชย ครั้นณวัน ๑๐ ฯ ๖ ค่ำ องจันคำมาง, องพ่อคำมาง, นายไพร่ ๙๑๖ คน กับฟ้าทะละหะหลง, พญาพระเขมร ขึ้นมาณท่ากพงหลวง ญวนนายไพร่ กับฟ้าะละหะ, พญาพระเขมร แห่หนังสือเจ้าเวียดนาม
