การรบศึกสงคราม ชำนาญทางเรือ ไต๊เจี่ยง (นายทหารใหญ่) เอาเซ่งทิ (เครื่องราง) พันกายสำหรับป้องกันหอกดาบแลจี่ (จี่ แปลว่า ลูกธนู) เซ่งทินั้นกระดูกศีศะผี ว่า ยิงฟันแทงไม่เปนอันตราย
สิ่งของที่มีในประเทศ อำพันทองที่หอม ไม้หอมสีทอง ไม้หอมสีเงิน เนื้อไม้ ไม้ฝาง ไม้แก่นดำ งาช้าง หอระดาน กระวาน พริกไทย ไต๊ปึงจื่อ (ผลไม้) เฉียงหมุยโล่ว (น้ำลูกไม้กลั่น) ไซรเอี๋ยเซี้ยม (แพรมาจากเมืองพุทเกด) แพรลายทอง สิ่งของที่กล่าวนี้เคยเอามาถวายเปนเครื่องบรรณาการ
ทองคำแลหินสีต่าง ๆ ที่มีในประเทศ ทองคำก้อน ทองคำทราย ป๊อเจี๊ยะ (พลอยหินต่าง ๆ) ตะกั่วแขง
สัตว์สี่เท้า สัตว์สองเท้า สัตว์มีเกล็ด ที่มีในประเทศ แรด ช้าง นกยูง นกแก้วห้าสี ลกจูกกู (เต่าหกเท้า)
ผลไม้แลต้นไม้ที่มีในประเทศ ไม้ไผ่ใหญ่ ไม้ไผ่สีสุก ไม้ไผ่เลี้ยง ผลทับทิม แตง ฟัก
สิ่งของมีกลิ่นหอม กฤษณา ไม้หอม กานพลู หลอฮก (เครื่องยา) แต่หลอฮกนั้นกลิ่นหอมคล้ายกฤษณา นามประเทศคงจะตั้งตามชื่อของสิ่งนี้[1]
- ↑ ตอนพรรณาว่าด้วยสยามประเทศนี้ จีนเห็นจะเอาจดหมายเหตุบรรดามีจดไว้เรื่องเมืองไทยตั้งแต่เก่าที่สุดลงมาจนเวลาที่แต่งหนังสือนี้มาเก็บเนื้อความรวบรวมลงในที่อันเดียวกัน ไม่ได้แก้ไขตัดทอนการที่เปลี่ยนแปลงในบ้านเมือง เช่น พรรณาว่า ไทยไว้ผมยาวเกล้ามวย เปนต้น
