หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๖๔) - ๒๔๗๙.pdf/432

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
387
 

ฝ่ายกรมพระราชวังบวรสถานมงคล จะเสด็จรับอยู่หน้าพะเนียดพระยาธารมาจึงกราบทูลว่า ที่พะเนียดนี้ลังเลหนัก ขอพระราชทานเชิญเสด็จเข้าไปรับในกรุงเห็นมั่นคงกว่า จึงเสด็จเข้า มีพระบันทูลให้ขึ้นป้อมมหาชัยแลเชิงเทิน ไปประจุปืนใหญ่ยิงไปให้หลายนัด ถูก ธรรมเถียร และพวกเพื่อนล้มตายเป็นอันมาก แตกฉานซ่านเซ็น ไป พระบาทสมเด็จพระพุทธเจ้าอยู่หัวทรงช้างต้นพลายมงคจักรพาฬเสด็จพระราชดำเนินไปถึงต้นสะพานช้าง มหาดเล็กซึ่งรับสั่งใช้ให้ ไปเชิญพระแสงขอพลพ่ายมากราบทูลถวายทรงรับพระแสงพาดตะ พองช้างต้น พอมีพระบัณฑูรสั่งให้ขุนพรหมธิบาลวิ่งลงมากราบทูล พระกรุณาว่า อ้ายคิดมิชอบแตกพ่ายไปแล้ว จึงทรงพระกรุณาสั่งว่า ให้จัดแจงแต่งกันไปจับกุมพวกอ้ายคิดมิชอบให้สิ้นเชิง แล้วเสด็จ พระราชดำเนินกลับมาพระราชวังหลวง แลข้าหลวงซึ่งไปติด ตามนั้นจับตัวพวกธรรมเถียรได้เป็นอันมาก และช้างพลายซึ่ง ธรรมเถียรผูกกระโจมแดงขี่ม้านั้น ก็จับได้ สูง ๕ ศอกมีเศษ และ พวกซึ่งเป็นต้นเหตุนั้น ทรงพระกรุณาให้ลงพระราชอาญาถึงสิ้นชีวิตเป็นอันมาก แต่ที่เป็นปลายเหตุนั้น ทรงพระมหากรุณาให้ลงพระราชอาชญาขับเฆี่ยนตีโบยแล้ว ส่งไปทำสำเภาเข้าคุก เป็นตะพุ่นหญ้าช้างเป็นอันมาก ที่แตกหนีเข้าป่าดงไปก็มาก จนบ้าน แขวงเมืองสระบุรีเมืองลพบุรี แขวงขุนละคร ร้างเข้าเสียหลายตำบล และหมื่น รองละครแขวง ซึ่งขี่กระบือควบเข้าบอกให้กราบทูลว่า อ้ายคิด มิชอบคบคิดกันยกเข้ามาติดกรุง พระบาทสมเด็จบรมนาถบรมบพิตร