หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๖๘) - ๒๔๘๑.pdf/16

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
12
 

ฟ้องหมดเรื่องนี้ โกยจึกก็รู้หาเป็นแน่การทำผิดอยู่มันจึ่งคำรามว่ามากทำไม ด้วยเขมรขุนนางหมดกันทำเป็นข้านอก มันชวนกันทำเป็นข้าศึกฆ่าฟันกำลังและราษฎรญวนเป็นอันมากนั้น มันมีโทษ กับโปนจึกก็เหมือนมีโทษกับนครไทย บัดนี้ขุนนางกับไพร่ญวนไปรบกับมัน ๆ ขืนแข็งแรงไม่ทันระงับโทษลง จะให้ราษฎรมันอยู่สุขเหมือนแต่ก่อนบัดนี้มันอยากสุขดี จะไม่ฆ่าฟันมันอย่างไรได้ ความนี้ทำประการใดก็ให้รู้ด้วย บัดนี้ใช้คนมีสติปัญญาให้นำหนังสือมาให้ทราบเป็นการแน่บัดนี้, หนังสือมาณวันเดือนยี่ปีชวด โทศก (พ.ศ. ๒๓๘๓)