หนังสือเจ้าพระยาบดินทรเดชาที่สมุหนายกอรรคมหาเสนาบดีอภัยพิริยบรากรมพาหุแม่ทัพใหญ่ณกรุงเทพฯ ผู้สำเร็จราชการ มายังเตินไตเตืองกุญแม่ทัพใหญ่ณกรุงเวียดนามผู้สำเร็จราชการ
ด้วยมีหนังสือให้องเวียนงอยเอิง กับกวานพอลันบิน, กวานเทิงเบียน นำไปณเมืองโพธิสัตว์ เป็นอักษรญวนฉะบับ ๑, สำเนาอักษรเขมรฉะบับ ๑ นั้น ได้แจ้งข้อความตามหนังสือโกยจึกทุกประการแล้ว ก็มีความยินดียิ่งนัก ซึ่งโกยจึกได้นำเนื้อความกับหนังสือซึ่งให้กวานเดดก กวานตะเวียนภูสือ ไปกราบทูลพระเจ้ากรุงเวียดนามให้ทราบ จะให้ทรงยินดีในทางพระราชไมตรี และไมตรีทั้งสองพระนคร ขุนนางราษฎรซึ่งเป็นข้าขอบขันธเสมาทั้งสองฝ่ายจะได้อยู่เย็นเป็นสุขสบายนั้น ก็ชอบตามโบราณราชประเพณีสืบมาแต่ก่อนนั้น ขอให้เทพยดาช่วยทนุบำรุงโกยจึกให้สำเร็จทางพระราชไมตรีทั้งสองสามพระนคร จะได้ปรากฎชื่อเสียงเป็นที่สรรเสริญแก่นานาประเทศอยู่ชั่วฟ้าดินนั้น จึ่งให้พระอินทร์ธิบาล, หลวงลบบาดาล, หลวงสัสดี เมืองนคร มายินดีนั้น อย่าให้โกยจึกมีความรังเกียจสงสัยต่อไปเลย ซึ่งว่าเขมรหัวเมืองทั้งปวงพากันไปเมืองพระตะบอง ชวนกันทำเป็น
