หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๖) - ๒๔๖๐.pdf/32

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๒๕

เมืองไทยจะต้องทำเปนศึกใหญ่คิดการแรมปีอย่างครั้งพระเจ้าบุเรงนองเคยทำแต่ก่อน จึงจะตีเมืองไทยได้ พระเจ้าหงษาวดีจึงให้พระมหาอุปราชาคุมพลเข้ามาตั้งทำไร่นาที่เมืองกำแพงเพ็ชร์สะสมสะเบียงอาหารไว้ปี ๑ ในเวลาที่มาตั้งทำนานั้น ให้พระเจ้าเชียงใหม่ยกกองทัพลงมาข้างใต้ให้มาคอยรังแกไทยตามหัวเมืองอย่าให้ทำนาได้ ประสงค์จะให้กรุงศรีอยุทธยาขัดสนสะเบียงอาหาร พระเจ้าเชียงใหม่จึงยกกองทัพลงมาตั้งที่บ้านสระเกษไชโย แขวงจังหวัดอ่างทอง เมื่อปีระกา จุลศักราช ๙๔๗ พ,ศ, ๒๑๒๘ แล้วให้พระยาเชียงแสนเปนทัพน่ายกลงมาตั้งที่บ้านป่าโมกข์ สมเด็จพระนเรศวรกับสมเด็จพระเอกาทศรถจึงเสด็จยกกองทัพหลวงขึ้นไปจากกรุงศรีอยุทธยาเมื่อเดือน ๕ ขึ้น ๗ ค่ำ ทัพน่าไปประทะทัพพระยาเชียงแสนที่ป่าโมกข์น้อย ตีกองทัพพระยาเชียงแสนแตกพ่ายกลับขึ้นไป พระเจ้าเชียงใหม่รู้ว่า กองทัพน่าแตก ก็ยกกองทัพหลวงหนุนลงมาประทะทัพพระราชมนูกับเจ้าพระยาศุโขไทยซึ่งเปนทัพน่าของสมเด็จพระนเรศวรที่บางแก้ว รบพุ่งติดพันกันอยู่ สมเด็จพระนเรศวรเสด็จยกกองทัพหลวงขึ้นไปถึงบ้านแห ทรงทราบว่า พระเจ้าเชียงใหม่ยกมาเอง จึงให้ซุ่มกองทัพหลวงไว้ มีรับสั่งขึ้นไปให้กองทัพน่าเปิดถอยลงมา พระเจ้าเชียงใหม่สำคัญว่า ทัพไทยแตก ก็รีบยกติดตามลงมาเข้าในที่ซุ่ม กองหลวงยกออกตีทัพพระเจ้าเชียงใหม่แตกยับเยิน แล้วติด