หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๗๐) - ๒๔๘๔.pdf/248

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๒๓๒
อยู่บ้านเวินฆ้อง สนองอี่อยู่บ้านท่าแสง แขวงเมืองนครจำปาศักดิ์ แล้วนักปังลงไปเฝ้าณกรุงเทพฯ จึงโปรดเกล้าฯ ให้นักปังเป็นพระวิเสศขึ้นมารักษาครอบครัวอยู่บ้านเวินฆ้อง ท้าวบุญสารที่เป็นเจ้าเมืองเชียงแตง ให้หม่อมเตียง บุตรจีนฮุย เป็นภรรยา เกิดบุตรคนหนึ่งชื่อ นักอิน ท้าวบุญสารถึงแก่กรรมแล้ว พระวิเสศปังจึงได้หม่อมเตียงมาเป็นภรรยา เกิดบุตรชื่อ นักดม เมือง เตก ๓ คน พระวิเสศปังได้ลาวฟุ้งดำมาเป็นภรรยาอีกคนหนึ่ง เกิดบุตรชื่อ นักแย้ม ๑ พระวิเสศปังได้ลาวเมืองนครราชสิมามาเป็นภรรยาคน ๑ มีบุตรชื่อ นักบัว พระวิเสศปังถึงแก่กรรมแล้ว นักดมลงไปเฝ้าณกรุงเทพฯ จึงโปรดเกล้าฯ ตั้งนักดมเป็นพระวิเสศสัจจาแทนบิดา ตั้งอยู่บ้านเวินฆ้อง แล้วเขมรเมืองสมบูรณ์พากันคิดกระบถ จึงโปรดเกล้าฯ ให้พระยาบำเรอภักดี พระราชมะนู ออกมาพร้อมเจ้าจำปาศักดิ์ฮุย ยกกองทัพลงไปตีเมืองสมบูรณ์ แล้วพระวิเสศสัจจาคิดเอาใจไปเผื่อแผ่แก่เขมรเมืองสมบูรณ์ พระยาภักดีบอกกล่าวโทษพระวิเสศสัจจาไปกราบเรียนเจ้าพระยาบดินทรเดชาซึ่งขึ้นมาขัดทัพอยู่ที่เมืองพระตะบอง เห็นว่า พระวิเสศสัจจามีความผิด เจ้าพระยาบดินทรเดชาจึงถอดพระวิเสศสัจจาออกจากที่ จะกวาดเอาครอบครัวพระวิเสศลงไปกรุงเทพฯ แล้วเจ้าเมืองขุขันจึงกราบเรียนขอเอาพระวิเสศกับครอบครัวลงไปไว้เมืองขุขัน หลวงภักดีจำนง เมืองสังฆ จึงมาให้นางหมด บุตรพระยาเดโชเป็นภรรยา แล้วหลวงภักดีจำนง บุตรเขยพระยาเดโช จึงบอกกล่าวโทษพระยาเดโช พ่อตา เข้าไปยังกรุงเทพฯ เห็นว่า เป็นการกระบถ จึงโปรดเกล้าฯ ให้พระแก้ว