ใหญ่ในพระนคร เจ้าเมืองเชียงตุงชวนข้าพเจ้าให้ทำสัตย์สาบาลเปนมิตรไมตรีกัน ต่อหน้าพระพุทธปฏิมากรในพระอารามแล้ว เจ้าเชียงตุงชักชวนข้าพเจ้าให้ไปอยู่บ้านเมืองด้วยกัน จะได้ช่วยกันคิดราชการที่จะมาสวามิภักดิกรุงสยามนั้น ถ้ากรุงเมืองเชียงรุ้ง ( จะลงมา ) เมื่อใดจะให้ข้าพเจ้าเปนผู้นำขุนนางลาวลงมากรุงเทพ ฯ ข้าพเจ้าตอบว่าไปกับท่านไม่ได้เปนทางไกล แลทางป่ากันดารนักจะกลับทางทเล เจ้าเมืองเชียงตุงตอบว่าถ้ามีโอกาศคราวใดที่ควรจะมีหนังสือไปถึงเจ้าฟ้าเชียงใหม่ ให้ทูลแก่พระเจ้าอยู่หัวกรุงสยามด้วย พูดกันเท่านั้นแล้วอยู่มาอิก ๘ วันพระเจ้าอังวะโปรดอนุญาตให้เจ้าเมืองเชียงตุงแลเชียงรุ้งกลับไปบ้านเมือง แลให้เกณฑ์ดินประสิวขาวส่งมาสำหรับพระนครอังวะตามกำหนดแต่ก่อน แล้วเพิ่มส่วยช้างขึ้นอิก เพราะเปนแผ่นดินใหม่จะได้รักษาพระนครอังวะด้วย เจ้าเมืองเชียงตุงแลเชียงรุ้งก็กราบถวายบังคมลาออกจากเมืองมันทลีรัตนภูมิอังวะใหม่ ไปยังประเทศแห่งตน ๑๕
๑๕ เมืองเชียงตุงแลเชียงรุ้งทั้ง ๒ นี้เปนไทย พูดภาษาไทย ขึ้น อยู่กับพม่าด้วยความกลัว เพราะอยู่ใกล้อำนาจพม่า ถ้าเห็นอำนาจพม่าหย่อนลงคราวใด ฤาเกิดอริกับพม่า ก็ขวนขวายมาขึ้นไทย เปนดังนี้ตั้งแต่ครั้งกรุงศรีอยุทธยามา
