หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๗) - ๒๔๖๐.pdf/83

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
๗๓

ข้าพเจ้าก็ตอบพอสมควรที่รู้เห็นเปนราษฎร พ่อค้าไม่ใช่นักปราชญ์ราชบัณฑิตย์ แล้วรับสั่งถามถึงกิจราชการบ้านเมืองสยามทั้งปวง ข้าพเจ้าก็บอกแก่ล่าม ให้กราบทูลตามที่ข้าพเจ้ารู้เห็นพอควรแก่สติปัญญาประเภทพ่อค้า ไม่ทูลให้เหลือเกิน พระเจ้าอังวะพระราชทานเสื้อผ้าปะโสปะวา ๔ สำรับ กับเงินเหรียญพม่า ๕๐๐ เหรียญ เจ้าพนักงานออกมาส่งให้ต่อน่าพระที่นั่งที่นั่น ข้าพเจ้าก็กราบถวายบังคมสามที แล้วรับเอาของพระราชทานทูนศีศะเดินเข่าถอยหลังออกจากน่าพระที่นั่งห่าง ๔ ศอกก็นั่งลงดังเก่า พระเจ้าอังวะมีรับสั่งแก่แมงงีโปว่า ให้ล่ามว่าจะให้เปนครูอยู่สอนหนังสือไทยพวกเด็กบุตรขุนนางสักสามสิบคนจะได้ฤๅไม่ได้ ข้า พเจ้าตอบว่าจะรับสนองพระเดชพระคุณสอนให้พออ่านได้ แล้วก็จะขอถวายบังคมลากลับไปปฏิบัติบิดา มารดา ยังบ้านเมืองสยาม พระเจ้าอังวะได้ทรงทราบแล้ว จึงมีรับสั่งให้แมงงีโปจัดบุตรขุนนางที่มีอายุ ๑๐ ปี ๑๑ ปี ๑๒ ปี ๓๐ คน มามอบให้ข้าพเจ้าสอนหนังสือไทย แล้วก็เสด็จคืนเข้าไปในพระราชวัง ข้าพเจ้าก็มาพักอยู่ที่บ้านมองสวัสดีได้ ๑๐ วัน แมงงีโปไปให้คนมาเรียกข้าพเจ้าไปยังบ้านบอกว่าพระเจ้าอังวะมีรับสั่งโปรดเกล้า ฯ มาว่าให้ท่านมาอยู่กินที่บ้านของเราเถิด จะได้สั่งสอนหนังสือไทยแก่เด็กทั้ง ๓๐ คน ตั้งแต่วันนั้นข้าพเจ้าก็ไปอยู่ที่บ้านแมงงีโปเจ้าพระ

๑๐