เปนขาดทางพระราชไมตรีกัน ต้องมีผู้มีอำนาจใหญ่ คือแอดมิราลแม่ทัพเรือมาตัดสินก่อน ข้อ ๓ ว่าถ้ามารดาบุตรภรรยาของเจ้าทั้งสองนั้น จะฝากสิ่งของสิ่งใดออกไปให้เจ้าทั้งสองนั้น ต้องกราบทูลพระเจ้าอังวะก่อน ต่อโปรดอนุญาตจึงฝากได้ ถ้าไม่โปรดอนุญาตให้ ขืนลักลอบฝากไปมีโจทย์ ฟ้องชำระเปนสัตย์แล้ว พระเจ้าอังวะจะฆ่า ( เห็นจะเปนทำโทษ ) ก็ได้ แต่ต้องให้กงสุลอังกฤษลงชื่อเห็นความผิดจริงด้วย อังกฤษจะว่าห้ามปรามไม่ได้เลยเปนอันขาดทีเดียว ถ้าเจ้าทั้งสองจะฝากหนังสือแลสิ่งของมาแก่พ่อค้า ๆ ต้องไปแจ้งความแก่กงสุลอังกฤษ ๆ ต้องมาแจ้งความแก่เจ้าพนักงานฝ่ายพม่า ให้นำความขึ้นกราบทูลพระเจ้าอังวะก่อน ถ้าโปรดให้มารดาบุตรภรรยาเจ้าทั้งสองรับจึงจะรับได้ ถ้าไม่โปรดให้รับก็รับไม่ได้ ขืนรับมีผิด อังกฤษจะไม่เปนธุระเลย ถ้าแลกงสุลลอบเอาของฝากของเจ้าทั้งสองนั้นให้แก่ มารดา บุตรภรรยา ของเจ้าทั้ง สองนั้น เจ้าพนักงานฝ่ายพม่าจับมีพยานแท้จริง หนังสือสัญญา ๓ ข้อนี้เปนเสียใช้ไม่ได้ เปนต้องเลิกกันทั้งสิ้นทั้ง ๓ ข้อ๑๐
๑๐ สัญญา ๓ ข้อนี้ข้าพเจ้าไม่เคยพบในที่อื่น แต่พิเคราะห์ดูความ ที่กล่าวในหนังสือนี้คงจะมีเค้าความจริง แต่ความในสัญญาจริง เห็นจะไม่ตรงกับถ้อยคำที่นายจาดรู้จากพม่า ดังกล่าวไว้ในคำให้การนี้
