ฝ่ายท้าวขุนแลกรมการแลราษฎรชาวเมืองแถงก็แตกกระจัดกระจาย ต่างอพยพครอบครัวหนีออกจากเมือง เที่ยวแยกย้ายกันไป อยู่ตามหัวเมืองสิ้น ฝ่ายโปงเลงเจ้าฟ้าจึงให้เอาองเวียนเดิม ขังไว้ แล้วว่าแก่องเวียนเดิมให้แต่งคนไปเที่ยวเกลี้ยกล่อมราษฎร ชาวเมืองแถงที่แตกหนีไปนั้น ให้กลับเข้ามาอยู่ยังบ้านเมืองตามเดิม จงสิ้นเชิง จึงจะไว้ชีวิตร ถ้าราษฎรไม่กลับเข้ามาอยู่ยังบ้านเมือง ตามเดิมก็จะฆ่าเสีย องเวียนเดิมจึงแต่งคนออกเกลี้ยกล่อมราษฎร คนใช้ก็ออกไปตรวจดูทุกแห่งทุกตำบลหาพบผู้คนแต่สักคน ๑ ไม่ จึงกลับมาแจ้งความแก่องเวียนเดิมว่า พวกราษฎรชายหญิงพากัน แตกตื่นไปสิ้นแล้วหามีตัวไม่ องเวียนเดิมจึงคิดเห็นว่า เกลี้ยกล่อมราษฎรคืนมาไม่ได้แล้วก็คงจะต้องตายด้วยอาญาของโปเลงเจ้าฟ้า องเวียนเดิมจึงเอาผ้าผูกคอตายเสีย โปงเลงเจ้าฟ้าได้แจ้งแล้วมิได้ ว่าประการใด โปเลงเจ้าฟ้าก็ตั้งทัพพักอยู่ในค่ายเชียงแลนั้น ลุจุลศักราช ๑๒๓๒ ปีมเมียโทศก พวกหัวเมืองสิบสองจุไทย ซึ่งแตกกองทัพลื้อกองทัพตองซู่ซ่อนอยู่ในป่านั้น เจ้าเทียนอี่เมืองม่วย จึงไปเกลี้ยกล่อมมาเข้ารวบรวมกันได้ ๖๐๐ คน แล้วเจ้าเทียนอี่ก็คุมกำลังยกมาล้อมค่ายเชียงแสจะจับโปเลงเจ้าฟ้าฆ่าเสีย โปเลงเจ้าฟ้า รู้ว่าเจ้าเทียนอี่คุมกำลังมามากเห็นจะต่อสู้ไม่ได้ ก็พารี้พลออกจาก ค่ายเชียงแลหนีไป ฝ่ายเจ้าเทียนอี่ก็คุมกำลังเข้าล้อมค่ายเชียงแลไว้ แต่ขุนทัพนายกองตองซู่ ชื่อโปคำผาย ๑ โปยี่ ๑ โปเล็ก ๑ สามนายยังติดอยู่ในที่ล้อม เจ้าเทียนอี่เร่งกำลังตีหักเข้าไปได้ ก็จับตัว
