คือพระยาว่าน ๑ พระยาพระ ๑ พระยาลิ้นก่า ๑ พระยาสำเร็จ ๑ ราชาแก้ว ๑ ราชาแม้ว ๑ ราชาคำแดง ๑ ราชาปอง ๑ ราชาหลวง ปองฟ้า ๑ รวม ๙ คน แลยังผู้มีชื่ออิกหลายคน ล่าแสงแสนเหิน จึงให้บากไม้เปนสำคัญ แจกไปตามพวกข่าแจะทุกแห่งทุกตำบล ไม้ที่เอามีดบากเปนสำคัญนั้นเปรียบดังตราพระราชสีห์ พวกข่าแจะ ทั้งปวงได้รู้ได้เห็นแล้วก็นับถือกลัวเกรงยอมเข้าด้วยทั้งสิ้น เพราะ ดังนี้พวกข่าแจะจึงได้เกิดเปนเจืองขึ้นทุกแห่งทุกตำบล ในขณะนั้น มีลื้อคน ๑ ชื่อขนานน้อย อยู่เมืองฟูงแขวงเมือง สิบสองปันนา เจ้าเมืองตั้งให้เปนท้าวหาญ ๆ ได้เข้ามาอยู่กับล่าแสงแสนเหิน ครั้นล่าแสงแสนเหินเปนเจืองขึ้นแล้ว จึงหนีไปอยู่กับท้าวอร แลแจ้งข้อความให้ท้าวอรฟังทุกประการ ในเวลานั้นราษฎรในเมืองแถงก็ต่างแตกแยกย้ายกันไป ฝ่ายพระสวามิภักดิสยามเขตร ซึ่งเปนเจ้าเมืองแถงอยู่ใน ปัตยุบันนี้ เดิมชื่อสิงหวางม่าน เปนพวกฮ่อเกอดำเที่ยวมาค้าขาย พักอยู่ที่เมืองเหมือนได้ปีเศษ ในขณะนั้นเมืองแถงว่างเจ้าเมืองอยู่ กวานตูขุนนางญวนซึ่งแตกหนีฮ่อนั้น ก็ไปอยู่ที่เมืองเหมือน จึงพูด แก่พระสวามิ์ว่าเมืองแถงทุกวันนี้เกิดศึกวุ่นวายไม่มีผู้ช่วยรบศึก ขอ ให้พระสวามิ์ไปช่วยทำศึกในเมืองแถง พระสวามิ์ก็รับคำกวานตูว่า จะไปช่วยรบศึกศัตรู กวานตูจึงตั้งให้พระสวามิ์เปนโดยงิดเจ้าเมือง
