ครั้นณวัน ๘ ค่ำ พวกฮ่อล่อหลีอยู่เมืองลา เปนพวกยิบต้าย นายฮ่อล่อหลีคนนี้ซึ่งเปนนายทัพมาตีเมืองแถงครั้งก่อนนั้น ยกกำลังพวกฮ่อประมาณ ๑๓๐ คน มาตีบ้านสะลือแขวงเมืองแถง จะจับตัวท้าวม่วย ด้วยท้าวม่วยผู้เปนบิดาท้าวม่วยในปัตยุบันนี้ หนีมาซุ่มซ่อน อยู่ที่นั้น พวกฮ่อล่อหลีจับได้ตัวท้าวม่วยแล้ว จึงให้คนคุมตัวส่ง ไปเมืองลา พวกฮ่อล่อหลียังตั้งอยู่ที่นั้น พระสวามิ์รู้ว่าพวกฮ่อยก เข้ามาตีในเขตรแขวงบ้านเมือง จึงคุมพวกผู้ไทยประมาณ ๓๐๐ คน ยกไปตีพวกฮ่อล่อหลีที่บ้านสะลือ ระยะทางไกลเมืองแถง ๒ คืน ได้ สู้รบกันอยู่วัน ๑ พวกฮ่อล่อหลีถูกกระสุนปืนตายในที่รบ ๕ คน พวกพระสวามิ์ถูกปืน ๒ คนแต่หาตายไม่ พวกฮ่อล่อหลีทานกำลังไม่ได้ ก็แตกหนี พวกพระสวามิ์ก็ไล่ติดตามไปจนสุดเขตรแขวงแล้วก็พา กันกลับมา พวกพระสวามิ์เกรงว่าพวกฮ่อจะรวบรวมกันยกกลับมาตีอิก จึงตั้งทัพพักอยู่ที่บ้านสะลือนั้นถึง ๘ วัน ครั้นเห็นว่าพวกฮ่อไม่กลับ มาต่อรบอิกแล้ว พระสวามิ์ก็ยกกลับมาเมืองแถง ในปีเดียวนั้นเจ้าตนพรหมวงษาเจ้าเมืองไล รู้ว่าพระสวามิ์ ทำการศึกแขงแรง จึงมีหนังสือไปยังกวานตู ให้ตั้งพระสวามิ์ซึ่ง เปนโดยงิดอยู่แล้วนั้นเลื่อนขึ้นเปนกายโตง กวานตูจึงตั้งให้โดยงิด เปนกายโตงขึ้น ลุจุลศักราช ๑๒๔๐ ปีขาลสัมฤทธิศก เจ้าเมืองไลจึงมีหนังสือมาถึงกายโตงเจ้าเมืองแถง ให้ยกขึ้นไปช่วยตีพวกฮ่อเกอเหลือง
