ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๙) - ๒๔๖๑.pdf/73

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
๕๒

องโดย ๑ สองนายคุมคนแกวประมาณ ๕๐๐ คน ให้นำบิดาข้าพเจ้าขึ้นมาส่งยังเมืองไล แลจะชำระท้าวโดยนำ ๆ รู้ตัวตกใจกลัวหนีไป อยู่เมืองแตหัวเมืองขึ้นของเมืองไล ระยะทางเดินเท้าประมาณ ๗ วัน แต่ท้าวเหลน ท้าวตอมนั้น มาอ่อนน้อมยอมเข้าทู้ต่อองหลิวองโดย แลจะขอปรองดองดีกันกับบิดาข้าพเจ้า องหลิวองโดยก็ให้ท้าวเหลน ท้าวตอมสมัคสมานกับบิดาข้าพเจ้าเรียบร้อยแล้ว แลเห็นว่าท้าว โดยนำจะไม่อาจมาคิดร้ายต่อบิดาข้าพเจ้าอิกแล้ว องหลิวองโดย จึงยกกำลังกลับไปเมืองแกว บิดาข้าพเจ้าก็อยู่ปรกติมาได้ ๒ - ๓ ปี อยู่มาณปีมโรงสัมฤทธิศก จุลศักราช ๑๒๓๐ พวกป่องซึ่ง ตั้งซ่องสุมเปนโจรอยู่เมืองภูฝาง ตัวนายชื่อโปเหลงเจ้าฟ้า โปคำผาย โปเล็ก พ่อเติน รวม ๔ คน มีไพร่พลประมาณ ๔๐๐ คนยกมาตี เมืองแถง จับกวานฟูเจ้าเมืองฆ่าเสีย รู้ไปถึงเจ้าเมืองแกว ๆ จึงแต่ง ให้กวานเหลงนายทหารคุมคนแกว ๒๐๐ คน ยกมาเกณฑ์คนใน หัวเมืองสิบสองจุไทยเพิ่มเติมอิก เปนเมืองละ ๑๐๐ คน รวมคนประมาณ ๔๐๐ - ๕๐๐ คน ขึ้นมารบพวกป่องที่เมืองอั้ง รบกันอยู่ได้ ๕ เดือน กวานเหลงนายทหารป่วยตาย ขุนทัพนายกองจึงบอก หนังสือลงไปยังเจ้าเมืองแกว ๆ จึงมีหนังสือมาถึงบิดาข้าพเจ้า ให้ยกไปช่วยรบศึกพวกป่องให้ชนะ บิดาข้าพเจ้าจึงแต่งให้คำโหมพี่ข้าพเจ้า กับท้าวต่อมคุมกำลัง ๑๐๐ ยกไปรบพวกป่องที่เมืองอั้ง ได้รบ กัน ๒ ครั้ง โปเหลงเจ้าฟ้าถูกระสุนปืนตายในที่รบ พวกป่องสู้ไม่ได้ จึงออกมาอ่อนน้อมต่อคำโหม ๆ จึงจับเอาตัวโปคำผาย โปเล็ก