หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๙) - ๒๔๖๑.pdf/78

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
๕๗

พวกแม้วที่เมืองเมิน ได้ตัวกวานฟูคืนมา แลพากันกลับมาตั้งอยู่ที่ตำบลบ้านนาเก็ต ณวัน ๑ ค่ำปีเดียวนั้น ครั้นถึงณวัน ๑ ค่ำ มีคนแกวชื่อทงหาว เปนชาวเมืองเมินเสียแก่พวกแม้วขบถ นำว้องม่านซึ่งเปนพระสวามิภักดิสยามเขตร อยู่เดี๋ยวนี้เข้ามาหาคำโดยแจ้งความว่า ว้องม่านเปนจีนชาวเมืองกวาง ตุ้งกวางไซ มาเที่ยวค้าขายขาดทุน แล้วมาได้หญิงหม้ายที่เมืองแจง เปนภรรยา หญิงนั้นเปนหม้ายผัวตาย แต่เปนคนยังมีเงินทองอยู่พอ มีกิน เมืองแจงนั้นขึ้นกับเมืองมกในแดนดินสิบสองจุไทย แล้วพาภรรยามาตั้งอยู่กับพระยาอาจที่ตำบลน้ำงาต่อแดนเมืองแถง พระยา อาจนั้นเปนคนจีน เจ้านครหลวงพระบางตั้งให้เปนผู้ใหญ่อยู่ที่บ้านนั้น พระยาอาจถึงแก่กรรมแล้ว ตาแสงเมืองขวาได้ว่ากล่าวตำบลบ้านน้ำงา จึงตั้งให้ว้องม่านเปนเพี้ยใหม่อยู่ที่บ้านน้ำงา พวกลอหลียกไปตีบ้าน น้ำงา ว้องม่านไม่มีกำลังจะต่อสู้จึงพาบุตรภรรยาหนีขึ้นไปเมืองเมิน พวกแม้วจึงจับตัวว้องม่านกับเติงโพลีเพื่อนว้องม่าน ๒ คนด้วยกัน ว้องม่านให้เงินทองไถ่ตัวแล้ว พวกแม้วก็ปล่อยตัวเสีย แต่เติงโพลีนั้นไม่มีเงินทองจะไถ่ตัว พวกแม้วก็ฆ่าเสีย ว้องม่านแจ้งความดังนี้แล้ว ก็ว่าจะขออยู่ด้วยคำโดย ๆ ก็ยอมให้ว้องม่านอยู่ด้วย แล้วคำโดยจึงให้ ว้องม่านนำไปรบพวกแม้วที่จับตัวว้องม่าน พวกแม้วนั้นก็แตกหนี เข้าป่าไป โดยนำจึงให้เวี้ยเปากรมการพาตัวว้องม่านไปหาคำโหม