ฝ่ายคำโหมคำสามคิดเห็นจะอยู่ช้าไม่ได้ จึงรีบขึ้นไป เกลี้ยกล่อมพวกไพร่พลซึ่งแตกหนีอยู่ป่าดงนั้น ให้รวบรวมกันเข้ามา อยู่ยังเมืองแถงโดยปรกติดังเก่า ฝ่ายเจ้าอุปราชก็พาพวกกองทัพเมืองไลที่คำโหมคำสามให้ยกลงไปช่วยนั้น ลงไปเฝ้าเจ้านครหลวงพระบาง ๆ ให้จัดเสบียงอาหารมาแจกจ่ายแก่พวกกองเมืองไลแล้ว ก็ส่งคืนให้กลับขึ้นไปยังบ้านเมือง ฝ่ายคำโหมคำสามรวบรวมคนที่แตกหนีให้เข้ามาอยู่เมืองแถงได้ประมาณ ๑๐๐ คนเศษ ไม่มีโคกระบือจะให้ทำนา แลไม่มี มีดขวานแลจอบเสียมจะใช้ พวกข่าแจะเก็บเอาไปเสียสิ้นแต่ก่อน แลไม่มีเสบียงอาหารจะแจกจ่ายผู้คน คำโหมคำสามจึงให้ไปขอบิดาข้าพเจ้า ให้ส่งกระบือมาให้ ๓๐ กระบือ แลมีดขวานจอบเสียม รวม ๑๙๕ เล่ม มาแจกจ่ายไพร่พลแลให้คิดอ่านทำไร่นา กับเข้า ปลูกหนัก ๔๐๐๐ ชั่งจีน เปนเข้าเปลือกประมาณ ๔๐๐ ถัง เกลือ หนัก ๕๐๐ ชั่งจีน เปน ๑๐ กระทอ แจกจ่ายให้แก่ไพร่พลเหล่านั้น บิดาข้าพเจ้านับถือรักใคร่ว้องม่านเปนบุตรเลี้ยง จึงให้ว้องม่านเปน กายโตงที่ ๓ อยู่รักษาเมืองแถง แต่เดิมบิดาข้าพเจ้าจะให้คำสาม เปนกายโตงอยู่ครองเมืองแถง คำสามไม่ยอมอยู่ บิดาข้าพเจ้าจึง ให้หลีตงชาวเมืองแถงเปนผอต๋งที่ ๔ พระยาน้อยสามหมื่นเปนริเติ๋ง ที่ ๕ กวานตูนั้นก็ให้กลับมาอยู่เมืองแถงเปนที่ ๒ ที่ ๑ นั้น คือ บิดาข้าพเจ้า รวมทั้ง ๕ นายนี้เปนผู้ช่วยกันรักษาเมืองแถง
