หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๙) - ๒๔๖๑.pdf/84

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
๖๓

แดนดินสิบสองจุไทย กวานเดโงกับองเดหลิวจึงมอบให้เจ้าเมืองเก่า ที่ยังมีตัวคงรักษาอยู่ตามเดิม แต่เมืองโมะนั้นพวกฮ่อฆ่าเจ้าเมืองตายเสียแล้ว มีแต่บุตรชายยังเด็กอยู่ ว่าการบ้านเมืองยังมิได้ กวาน เดโงกับองเดหลิว จึงให้คำเหินช่วยรักษาไปก่อนสัก ๓ ปี พอบุตร เจ้าเมืองนั้นเจริญขึ้นพอรักษาบ้านเมืองได้แล้ว จึงมอบให้บุตร เจ้าเมืองนั้นรักษาเมืองต่อไป เมืองควายนั้นก็ยังหามีเจ้าเมืองไม่ กวานเดโงกับองเดหลิวก็มอบให้บิดาข้าพเจ้าช่วยดูแลอยู่ก่อน แล ช่วยดูแลรักษาเมืองอื่น ๆ ด้วยที่ตีคืนได้นั้น ฝ่ายกอเจืองเปนนายทหารพวกฮ่อผู้น้อยคน ๑ เปนพวกฮ่อธงเหลือง พวกเดียวกันกับแยต้าที่ต้องกวาดไปเมืองเล่ากายนั้น กอเจืองไม่ ยอมไป จึงพาไพร่พลประมาณ ๒๐๐ คน หนีไปตั้งอยู่ที่ทุ่งเชียงคำ ฝ่ายนายฮ่อธงเหลืองผู้ ๑ ชื่อวิสาน ตั้งอยู่เมืองเติก มีไพร่พลประมาณ ๓๐๐ คน ยังไม่มีกองทัพใดไปรบ รู้ว่าแยต้านายฮ่อใหญ่ ยอมอ่อนน้อมต่อนายทหารแกวทั้ง ๒ นั้นแล้ว จึงมาอ่อนน้อมต่อ นายทหารแกวทั้ง ๒ นายทหารทั้ง ๒ จึงให้วิสานไปอยู่ช่วยรักษา เมืองวัด ครั้นนายทหารแกวทั้ง ๒ จัดการบ้านเมืองเสร็จแล้ว ก็ ยกกลับไปบ้านเมืองแกว ภายหลังวิสานฮ่อธงเหลืองซึ่งอยู่เมืองวัด คิดขบถยกพวกพลเข้าปล้นฆ่ากอเหาพ่อค้าเปนคนขององเดหลิว นายทหารแกวซึ่งมาตั้งอยู่ที่ท่าจานในแดนเมืองหมก เก็บริบเอาเข้าของ เงินทองได้แล้วก็มาแจกปันไพร่พล แลยกเข้าตีเมืองวัดได้ เจ้าเมือง หนีลงไปฟ้องเจ้าเมืองแกว ๆ จึงให้กวานเหลง กวานวาน นายทหาร